Παρέμβαση Συνδέσμου Πολλαπλής Σκλήρυνσης και ΟΣΑΚ για το θέμα της Δέσποινα Ρούσου

Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Πολλαπλής Σκλήρυνσης, με ανακοίνωσή του, «καταδικάζει την απομάκρυνση της δημοσιογράφου του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, Δέσποινας Ρούσου» από τα καθήκοντα που είχε, «απόφαση η οποία πάρθηκε αυθαίρετα και χωρίς σεβασμό και αξιοπρέπεια».

Επίσης, εκφράζει «έντονη δυσαρέσκεια και διαμαρτύρεται για την άκαρδη και άδικη αντιμετώπιση απέναντι σε ένα άτομο με αναπηρία και ζητά την άμεση παρέμβαση και στήριξη των αρμοδίων για την κάκιστη», όπως αναφέρει, προσέγγιση του ΡΙΚ.

Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Πολλαπλής Σκλήρυνσης ευελπιστεί «στην άρση των διακρίσεων σε βάρος των ατόμων με αναπηρία».

Αναφέρει, επίσης, ότι «δυστυχώς ακόμα, υπάρχουν άτομα και υπηρεσίες, οι οποίες καταπατούν τα δικαιώματα των ΑμεΑ, τα οποία παρά τα προβλήματα υγείας τους, συνεχίζουν να αγωνίζονται και να διεκδικούν το δικαίωμά τους για εργασία».

«Αντί να επιβραβεύονται για την υπέρβασή τους, εξευτελίζονται με αυτό τον τρόπο», καταλήγει ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Πολλαπλής Σκλήρυνσης.

Αυτούσια η επιστολή της ΟΣΑΚ για τη Δέσποινα Ρούσου

Εκ μέρους της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου (ΟΣΑΚ) εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία και αγανάκτησή μας για την απαράδεκτη συμπεριφορά και αναξιοπρεπή μεταχείριση που έχει τύχει η κυρία Δέσποινα Ρούσσου.

Η κα Ρούσσου είναι άτομο με χρόνια πάθηση και αναπηρίες, εργαζόμενη για πολλά χρόνια στο ΡΙΚ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΣΑΚ και για πολλά χρόνια ενεργός εθελοντής και με πελώρια προσφορά στο κίνημα των ασθενών.

Η κυρία Ρούσσου, παρά τα πολλαπλά προβλήματα υγείας και αναπηρίας που αντιμετωπίζει, εργάζεται με απαράμιλλο ήθος και αφοσίωση στα καθήκοντα της για μερικές δεκαετίες (σημειώστε ότι από πληροφόρηση που έχουμε είναι η εργαζόμενη στο ΡΙΚ με τις λιγότερες άδειες ασθενείας), χωρίς ποτέ να επικαλεσθεί την ασθένεια ή την αναπηρία της για να τύχει οποιασδήποτε ευνοϊκής μεταχείρισης.

Η κυρία Ρούσσου αποτελεί λαμπρό παράδειγμα για όλους μας και θα έπρεπε να τυγχάνει της στήριξης και της ενθάρρυνσης της διεύθυνσης του Ιδρύματος για να μπορεί να εργάζεται και να αποδίδει και όχι της «απαξιωτικής και εξευτελιστικής συμπεριφοράς» όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στη σχετική έκθεσή της η Επίτροπος Διοικήσεως κυρία Μαρία Στυλιανού Λοττίδη.

Δυστυχώς, οι επιπτώσεις στην ίδια και στην υγεία της από τα πιο πάνω, είναι σοβαρές και λόγω επεισοδίου και έξαρσης της ασθένειάς της δεν μπορεί να εργαστεί και νοσηλεύεται σε κλινική.  

Η δυσμενής μεταχείριση που έτυχε από τη Διεύθυνση του ΡΙΚ και οι απαράδεκτες μεθοδεύσεις είναι καταδικαστέες και για αυτό σας καλούμε να λάβετε άμεσα μέτρα και να προχωρήσετε στην αποκατάσταση της τάξης και του σεβασμού των δικαιωμάτων της κας Ρούσσου.

Καλούμε τον Πρόεδρο του ΔΣ του ΡΙΚ να αποκαταστήσει την τάξη και το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο της κας Ρούσσου όσο και των εργαζομένων γενικά στο κρατικό κανάλι, το οποίο έπρεπε μέσα από τις αποφάσεις της διοίκησης να προάγει το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση στη χώρα μας.

Πηγή: Φilenews

Πρόγραμμα ένταξης παιδιών με απώλεια ακοής στη Μέση και Τεχνική Εκπαίδευση

ΘέμαΠρόγραμμα ένταξης παιδιών με απώλεια ακοής στη Μέση και Τεχνική Εκπαίδευση

Η εκπαίδευση των παιδιών με απώλεια ακοής στη γενική εκπαίδευση κατοχυρώθηκε νομικά με την ψήφιση και εφαρμογή του Νόμου «Περί Αγωγής και Εκπαίδευσης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες του 1999» 113(Ι)99, καθώς και των Κανονισμών που τον διέπουν.

Η ένταξη των παιδιών αυτών στη Μέση Γενική και Μέση Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία. Αυτό φαίνεται και από την εισδοχή τους σε Τριτοβάθμια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στην Κύπρο και αλλού. Για τη συνέχιση και την αποτελεσματικότερη εκπαίδευση των παιδιών με απώλεια ακοής πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα πιο κάτω.

1. Επιμόρφωση προσωπικού

Κάθε σχολική χρονιά πραγματοποιούνται σεμινάρια με στόχο την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που εμπλέκονται στο πρόγραμμα ένταξης παιδιών με απώλεια ακοής. Παρακαλείσθε όπως προβαίνετε στις απαραίτητες διευθετήσεις, ώστε να παρακολουθούν τα σχετικά σεμινάρια όλοι οι εμπλεκόμενοι. Επιπρόσθετα, μπορεί να οργανώνονται στα σχολεία ολιγόωρα σεμινάρια ή δειγματικά μαθήματα μετά από συνεννόηση με τη Συντονίστρια/Συνδετική Λειτουργό Ακοής.

2. Εφαρμογή Ατομικού Εκπαιδευτικού Προγράμματος (ΑΕΠ)

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, το σχολείο είναι υποχρεωμένο να εφαρμόζει το εγκεκριμένο από την Επαρχιακή Επιτροπή Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης Ατομικό Πρόγραμμα του κάθε παιδιού (διευκολύνσεις, ώρες στήριξης, απαλλαγές και απόσυρση από μαθήματα). Έχει παρατηρηθεί ότι σε κάποια σχολεία καθυστερεί η έναρξη της στήριξης. Το πρόγραμμα στήριξης πρέπει να εφαρμόζεται από την πρώτη μέρα λειτουργίας του σχολείου και πρέπει να περιλαμβάνεται ακόμα και στο προσωρινό ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου. Την τήρηση και την εφαρμογή του Ατομικού Προγράμματος αναλαμβάνει  ο υπεύθυνος για την Ειδική Αγωγή Βοηθός  Διευθυντής/τρια του σχολείου.

3. Απαλλαγές ή απόσυρση από μαθήματα

Για να συμπληρωθούν οι ώρες στήριξης, τα παιδιά απαλλάσσονται και αποσύρονται από συγκεκριμένα μαθήματα, όπως αναγράφονται στο Ατομικό Πρόγραμμά τους, που αποστέλλεται τις πρώτες μέρες λειτουργίας του σχολείου, μετά από έγκριση των ΕΕΕΑΕ. Σε περιπτώσεις που το ΑΕΠ δεν λειτουργεί όπως έχει εγκριθεί πρέπει να ενημερώνεται η Συντονίστρια/Συνδετική Λειτουργός Ακοής

4. Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί

Ο ρόλος του/της εκπαιδευτικού είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική, ακαδημαϊκή και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού με απώλεια ακοής. Γι’ αυτό θα πρέπει ο/η εκπαιδευτικός να θέλει να εμπλακεί, να είναι ευαισθητοποιημένος/η και ενημερωμένος/η ή να έχει παρακολουθήσει τα σχετικά σεμινάρια για την εκπαίδευση παιδιών με απώλεια ακοής. Επιπρόσθετα, τα φυσικά χαρακτηριστικά του πρέπει να συμβάλλουν στην καλύτερη επικοινωνία με τον μαθητή (π.χ. φυσικός ρυθμός ομιλίας, καλή άρθρωση). Θα πρέπει να γνωρίζουν οι διδάσκοντες που αναλαμβάνουν την πιο πάνω ευθύνη πως ο,τιδήποτε σχετικό τους ανατεθεί, καθίσταται δεσμευτικό γι’ αυτούς, όπως για παράδειγμα η τήρηση ορισμένων οδηγιών (π.χ. γλωσσική απλοποίηση της ύλης, διδακτικές προσαρμογές, συγγραφή εξαμηνιαίων αναφορών). Τα μαθήματα στήριξης πρέπει  να  τα  αναλαμβάνουν  οι  καθηγητές/ριες του τμήματος, γιατί  αυτό συμβάλλει, τόσο στην καλύτερη προετοιμασία του παιδιού,  όσο και στην ανάπτυξη καλύτερων σχέσεων μεταξύ τους.

5. Αριθμός παιδιών στην τάξη που φοιτούν τα παιδιά με απώλεια ακοής

Ο αριθμός των μαθητών/μαθητριών του τμήματος, στο οποίο φοιτά παιδί με απώλεια ακοής πρέπει να είναι σημαντικά μικρότερος από τα άλλα τμήματα της ίδιας τάξης (Άρθρο 12, 2 (δ) (ii) του Περί του περί Αγωγής και Εκπαίδευσης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες Νόμου του 1999), καθώς εξυπηρετεί σημαντικούς εκπαιδευτικούς σκοπούς. Είναι καλό να αποφεύγεται η τοποθέτηση στο ίδιο τμήμα παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς ή με ΔΕΠ-Υ.

6. Διευκολύνσεις στον τρόπο εξέτασης (διαγωνίσματα, τελικές εξετάσεις)

Τα παιδιά με απώλεια ακοής δικαιούνται διευκολύνσεις στον τρόπο αξιολόγησής τους, τόσο στα διαγωνίσματα, όσο και στις εξετάσεις (π.χ. επιπρόσθετος χρόνος,  απλοποίηση της γλωσσικής διατύπωσης του εξεταστικού δοκιμίου, νοουμένου ότι αυτό δεν προδιαγράφει την απάντηση, απαλλαγή από το μέρος της ακρόασης σε ξένες γλώσσες). Οι διευκολύνσεις για το κάθε παιδί αναγράφονται στην απόφαση της ΕΕΕΑΕ που αποστέλλεται στο σχολείο.

7. Υλικοτεχνική υποδομή

Μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την επιτυχή ένταξη των παιδιών με απώλεια ακοής είναι η εξασφάλιση περιβάλλοντος απαλλαγμένου από θορύβους και ενοχλητικούς ήχους. Ως εκ τούτου, η αίθουσα διδασκαλίας και η αίθουσα του ατομικού μαθήματος (στήριξης) πρέπει να είναι μακριά από πηγές θορύβου (π.χ. γήπεδα, καντίνα, αίθουσα μουσικής), ηχομονωμένη (π.χ. με πλαστικό δάπεδο, χοντρές κουρτίνες) και κατάλληλα εξοπλισμένη (π.χ. διαδραστικός πίνακας, προβολέας).

8. Προσαρμογή του Αναλυτικού Προγράμματος

Για τα παιδιά με απώλεια ακοής χρειάζονται προσαρμογές του Αναλυτικού Προγράμματος στις δικές τους εκπαιδευτικές ανάγκες, δηλαδή, περισσότερες διδακτικές προσαρμογές εκ μέρους των εκπαιδευτικών για καλύτερη επικοινωνία, εντοπισμό των κύριων σημείων για τα διαγωνίσματα, γλωσσική προσαρμογή της ύλης στα μαθήματα στήριξης, κτλ.

Πηγή: Παιδεία news

Παγκόσμιο Άρσης Βαρών στο Ντουμπάι!

Η Μαρία Μάρκου κατέκτησε την 6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Άρσης Βαρών σε Πάγκο που έγινε στο Ντουμπάι!

Αναλυτικά η ανάρτησή της:

«6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Άρσης Βαρών σε Πάγκο στο Ντουμπάι – World Para Powerlifting – World Championships 2023 με 100 κιλά, που αποτελεί, επίσης, νέο Παγκύπριο ρεκόρ στην κατηγορία -61 κιλά.

Παρόλο που βρισκόμουν σε άσχημη μέρα, κατάφερα με την άρση των 100 κιλών να παραμείνω στη λίστα για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου το 2024. Δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένη από τη χθεσινή μου απόδοση, ωστόσο, αυτός ο αγώνας ανήκει πλέον στο παρελθόν, και παραμένω προσηλωμένη στον μεγάλο μου στόχο, την εξασφάλιση θέσης στην Παραολυμπιάδα.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον προπονητή μου Dimitris Ioannidis , την συνοδό μου Christina Kalli και όλη την ομάδα που ήταν στο πλευρό μου και σε αυτό τον αγώνα. Ευχαριστώ, επίσης, όλους για τη στήριξή σας, και υπόσχομαι ότι με σκληρότερη δουλειά και αφοσίωση θα έρθουν μεγαλύτερες επιτυχίες».

Πηγή: Super Sports FM

Έξι μήνες σε αναμονή οι ανάπηροι

Χωρίς τα απαραίτητα μέσα για να μπορέσουν να διάγουν μια όσο το δυνατό πιο φυσιολογική ζωή μένουν για μήνες άνθρωποι με αναπηρίες. Κάποιοι μάλιστα, οι οποίοι βρίσκονται σε εξειδικευμένα κέντρα, ολοκληρώνουν το πρώτο στάδιο της αποκατάστασης τους αλλά αδυνατούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, επειδή, το αρμόδιο κρατικό τμήμα χρειάζεται στην καλύτερη περίπτωση έξι μήνες για να εγκρίνει την αίτηση τους για παραχώρηση των κατάλληλων για τους ίδιους βοηθημάτων.

Τα παραδείγματα πολλά, ανέφερε στον «Φ» ο πρόεδρος της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου Δημήτρης Λαμπριανίδης, υποστηρίζοντας ότι «το σχέδιο τεχνικών μέσων, του Τμήματος Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες, είναι αυτή τη στιγμή το σχέδιο με τις μεγαλύτερες καθυστερήσεις. Ο χρόνος αναμονής φθάνει τους έξι μήνες, το τμήμα δέχεται περίπου 200 αιτήσεις κάθε μήνα και οι αρμόδιοι λειτουργοί δεν μπορούν να ανταποκριθούν γρήγορα ή σε εύλογο χρονικό διάστημα στις υποχρεώσεις τους έναντι των πολιτών λόγω υποστελέχωσης».

Οι αιτήσεις που υποβάλλονται, αφορούν άτομα «που χρειάζονται για παράδειγμα τροχοκαθίσματα για το μπάνιο, ειδικά μαξιλάρια για την πρόληψη των κατακλίσεων, στρώματα για τις κατακλίσεις, ηλεκτροκίνητα κρεβάτια κλπ. Ένα άτομο με αναπηρία, για να εξασφαλίσει μια καλή, υπό τις περιστάσεις, ποιότητα ζωής χρειάζεται αυτά τα βοηθήματα και σίγουρα το κόστος τους είναι τέτοιο που δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να τα αγοράσει πληρώνοντας από την τσέπη του. Για τα άτομα με αναπηρία αυτά είναι μέσα τα οποία τους επιτρέπουν να ζουν στο σπίτι τους και όχι κάπου άλλου».

Ως ΟΠΑΚ, πρόσθεσε, «είμαστε πολύ καλοί γνώστες της κατάστασης που σήμερα επικρατεί. Πρόσφατα είχε δει το φως της δημοσιότητας περίπτωση παιδιού με καρκίνο το οποίο υπέβαλε αίτημα για να εξασφαλίσει ένα τέτοιο βοήθημα, το παιδί δυστυχώς κατέληξε και η αίτηση του δεν είχε εγκριθεί. Ούτε καν τέτοια περιστατικά δεν φαίνεται να συγκινούν ορισμένους τεχνοκράτες σε κάποια Υπουργεία. Η σωστή στελέχωση κρατικών τμημάτων, τα οποία είναι υπεύθυνα για την εξυπηρέτηση των πολιτών, πρέπει να είναι στις προτεραιότητες της Κυβέρνησης».

Για αυτό το λόγο, είπε ο κ. Λαμπριανίδης, «το αρμόδιο τμήμα του υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας χρειάζεται ενίσχυση με προσωπικό για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.  Και δεν μιλάμε για υψηλόμισθους δημόσιους υπάλληλους. Χρειάζεται να προσληφθούν χαμηλόμισθοι οι οποίοι θα αναλάβουν να φέρουν εις πέρας το δύσκολο έργο της αξιολόγησης και προώθησης των αιτήσεων των ατόμων με αναπηρίες».

«Θεωρώ απαράδεκτο να πρέπει να υποχρεώνεται να βγαίνει στα ΜΜΕ ο κάθε πολίτης, να λέει το πρόβλημα και την ταλαιπωρία του για να τρέξουμε να του δώσουμε αυτό που χρειάζεται» είπε ο κ. Λαμπριανίδης και πρόσθεσε, «έχουμε για άλλη μια φορά ενημερωθεί ότι το αίτημα του υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας για έγκριση θέσεων έχει απορριφθεί. Αυτό σημαίνει ότι οι αιτήσεις των ατόμων που χρειάζονται αυτά τα τεχνικά μέσα θα συνεχίζουν να στοιβάζονται ανά εξάμηνο. Εμείς αναμένουμε από την Κυβέρνηση ότι θα δώσει το μήνυμα σε αυτούς που χειρίζονται κάποια πράγματα, πως εκεί και όπου η αρμοδιότητα έχει να κάνει με την υγεία, την κοινωνική ενσωμάτωση και την ευημερία των πολιτών, πρέπει να δίνεται προτεραιότητα. Επίσης είναι άδικο να δαιμονοποιούνται κυβερνητικά τμήματα που δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν σύντομα τις εργασίες τους επειδή είναι υποστελεχωμένα, με ευθύνη άλλων τμημάτων».

Πηγή: Φilenews

Υφυπουργός Πρόνοιας: Στόχος η αξιοπρεπής διαβίωση σε στέγες και ιδρύματα

Στόχος του Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας είναι η στήριξη όλων των στεγών και ιδρυμάτων, για να παρέχουν υπηρεσίες, που θα εξυπηρετούν την αξιοπρεπή διαβίωση, μέσα από συνέργειες, είπε η Υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Μαριλένα Ευαγγέλου, κατά την επίσκεψή της στη Στέγη Καϊμακλίου «Αρχάγγελος Μιχαήλ», την Παρασκευή.

Σε δηλώσεις της κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, η Υφυπουργός είπε ότι αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο των ευρύτερων επισκέψεων, που κάνει με τους συνεργάτες της σε ιδρύματα, στέγες ηλικιωμένων και στέγες ατόμων με αναπηρία, για να δει και ιδίοις όμμασι τις συνθήκες υπό τις οποίες διαβιούν τα άτομα αυτά και τις υπηρεσίες που τους παρέχονται.

Στη συνέχεια, είπε, θα ακολουθήσει συζήτηση επί των θεμάτων και των προκλήσεων που αντιμετωπίζονται, «έτσι ώστε να δοθούν εκείνες οι λύσεις και εκείνη η στήριξη και αρωγή από το κράτος, έτσι ώστε να παρέχονται οι υπηρεσίες που πρέπει να παρέχονται σε άτομα τα οποία είναι ηλικιωμένα ή είναι άτομα με αναπηρίες».

«Χαίρομαι να διαπιστώσω ότι εδώ, υπάρχει μια πάρα πολύ καλή παροχή υπηρεσιών και σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών σε ηλικιωμένα άτομα αλλά και σε άτομα με αναπηρίες. Λειτουργεί κέντρο ημέρας και 24ωρη φροντίδα», ανέφερε για τη Στέγη Καϊμακλίου «Αρχάγγελος Μιχαήλ», αφού προηγήθηκε ξενάγησή της στις εγκαταστάσεις του Κέντρου, όπου η Υφυπουργός συνομίλησε με τα άτομα που μένουν ή δέχονται υπηρεσίες εκεί.

«Επειδή πολλές φορές ακούγονται τα αρνητικά, είναι καλό να λέμε και τα θετικά. Υπάρχουν στέγες, υπάρχουν ιδρύματα που παρέχουν και πέραν των απαραίτητων», ανέφερε, προσθέτοντας ότι παρέχονται ποιοτικές υπηρεσίες, που δίνουν «εκείνη τη διαβίωση στους εξυπηρετούμενους, που αποτελεί την αξιοπρεπή διαβίωση που πρέπει να έχουν».

Στόχος του Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας, σημείωσε, είναι να βοηθήσει όλες τις στέγες και τα ιδρύματα να παρέχουν εκείνες τις υπηρεσίες που εξυπηρετούν την αξιοπρεπή διαβίωση. «Θα συνεχίσουμε αυτές τις προσπάθειές μας με συνέργειες, με ΜΚΟ, με τις τοπικές αυτοδιοικήσεις, με την Εκκλησία. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε, έτσι ώστε να συνεχίσουμε να επιδιώκουμε τη μέγιστη δυνατή παροχή υπηρεσιών προς όλους τους εξυπηρετούμενους».

Πηγή: Φilenews

Η κληρονομιά των Special Olympics

Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκαν στο Βερολίνο οι Special Olympics. Μια γιορτή του αθλητισμού που μας κάνει να αναρωτηθούμε: είμαστε έτοιμοι για την ένταξη και τη συμπερίληψη;

Το Βερολίνο είναι μια πόλη με βαριά τη σκιά της ιστορίας. Το Ολυμπιακό Στάδιο, από όπου δόθηκε το έναυσμα για τους φετινούς Special Olympics για αθλητές και αθλήτριες με νοητική αναπηρία, έχει επίσης τη δική του βαριά ιστορία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1936 είχαν επισκιαστεί από την παρουσία του Χίτλερ. Τα ολυμπιακά ιδεώδη είχαν δώσει τη θέση τους στη ρατσιστική και μισαλλόδοξη εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία.

Σχεδόν 90 χρόνια μετά, στο ίδιο στάδιο διεξήχθησαν το προηγούμενο δεκαήμερο (17 με 25 Ιουνίου) οι Special Olympics, με 7.000 αθλητές από 180 χώρες, περίπου 18.000 εθελοντές, χιλιάδες προπονητές, επιτελεία, μέλη οικογενειών, 50.000 θεατές στην φαντασμαγορική Τελετή Έναρξης και συνολικά 300.000 επισκέπτες. Με μότο «μαζί ανίκητοι» στόχος των Special Olympics ήταν να σταλεί ένα μήνυμα για περισσότερη συμμετοχή, σύμπραξη, κατανόηση και σεβασμό των ατόμων με νοητικές αναπηρίες.

Εντυπωσιακές και κυρίως με μια συγκινητική και ελπιδοφόρα παρουσία ήταν οι πολυμελείς αποστολές Ελλάδας και Κύπρου, με 71 αθλητές από την Ελλάδα και 35 από την Κύπρο. Με αξιοθαύμαστες επιτυχίες και δεκάδες μετάλλια σε διάφορα αγωνίσματα: από τον στίβο, την κολύμβηση και την ποδηλασία μέχρι το μπάσκετ, τη ρυθμική και ενόργανη γυμναστική μέχρι το μπόουλινγκ και το μπότσε. Τα μετάλλια βέβαια στους συγκεκριμένους αγώνες δεν είναι αυτοσκοπός, διότι κερδισμένοι είναι ουσιαστικά όλοι όσοι κάνουν το ταξίδι και φτάνουν στο διεθνές αγωνιστικό τερέν.

«Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς…»

 «Ήταν δεκαπέντε μέρες γεμάτες μοναδικά συναισθήματα, ξεπερνώντας τις προσδοκίες μας. Αυτοί οι παγκόσμιοι αγώνες έχουν συμβάλει πραγματικά στην κοινωνική αλλαγή μέσω της ένταξης. Ήταν στιγμές που έφεραν πραγματικά τον κόσμο κοντά σε μια εποχή, όπως η σημερινή, που το χρειαζόμαστε περισσότερο» αναφέρει στην DW η Γενική Γραμματέας των Special Olympics Κύπρου Ελένη Ρωσσίδου. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Απαιτούμε την ένταξη των αθλητών και αθλητριών μας στην κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Το Βερολίνο ήταν η ευκαιρία για να υπενθυμίσουμε στον κόσμο ότι όταν πρόκειται για την ένταξη η δράση πρέπει να ξεπερνά τις λέξεις». Για την ίδια πάντως υπάρχει ακόμη «αρκετός δρόμος σε παγκόσμιο επίπεδο που πρέπει να διανύσουμε» για να επιτευχθεί ο στόχος της πλήρους ένταξης των ατόμων με νοητική αναπηρία στη σύγχρονη κοινωνία.

Παρόμοια άποψη έχει και η Άρτεμις Βασιλικοπούλου, εθνική διευθύντρια Special Olympics Ελλάδας, που συμμετέχει στα Special Olympics από τα πρώτα βήματά τους στην Ελλάδα. «Υπάρχει ακόμη δρόμος» αναφέρει και η κ. Βασιλικοπούλου στην DW. Πλέον, όπως εξηγεί, έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα, από τον Μάιο έχουν αναγνωριστεί επίσημα ως «ομοσπονδία» κι έτσι μπορούν να χρηματοδοτούνται πια από τον κρατικό προϋπολογισμό, γεγονός που διευκολύνει το έργο τους. Μέχρι τώρα όλα γίνονταν με χορηγείες και δωρεές ιδιωτών και ιδρυμάτων.

«Στην αρχή είχαμε συναντήσει πολλά προβλήματα. Πλέον όμως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου όλοι γνωρίζουν τι είναι τα Special Olympics και πόσο σημαντική είναι η ένταξη των ατόμων αυτών μέσα από τον αθλητισμό στην κοινότητα, στην πόλη, στην περιφέρειά τους» αναφέρει χαρακτηριστικά. Το σημαντικό στοιχείο στην ελληνική αποστολή είναι ότι συμμετέχουν πλέον πολλοί αθλητές από την ελληνική επαρχία, οι οποίοι διαφορετικά δεν θα είχαν αυτές τις δυνατότητες. «Δίνεται η ευκαιρία σε άτομα με αναπηρία να ζήσουν εμπειρίες, που δεν θα μπορούσαν να ζήσουν με τίποτα. Ένας αθλητής από την Λευκάδα μπήκε για πρώτη φορά σε αεροπλάνο», μας λέει χαρακτηριστικά» ευχαριστώντας από καρδιάς όλα τα μέλη της αποστολής για τη συμβολή τους.

Τα πρακτικά εμπόδια και η μεγάλη εικόνα

Και για τη γερμανική κυβέρνηση οι Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics του Βερολίνου ήταν όχι απλώς ένα μεγάλο στοίχημα, αλλά «απόλυτη προτεραιότητα». Άλλωστε έννοιες όπως «ένταξη» και «συμπερίληψη» ακούει κανείς συχνά τόσο στο γερμανικό κοινοβούλιο όσο και στα επιμέρους γερμανικά υπουργεία. Για μια «σπουδαία διοργάνωση» έκανε λόγο ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς ο οποίος έδωσε διπλά το «παρών», στην τελετή έναρξης και σε αγώνα μπόουλινγκ. «Η συμμετοχή είναι σχεδόν πιο σημαντική από τη νίκη. Λίγοι κερδίζουν, αλλά όλοι συμμετέχουν και αυτό είναι πραγματικά υπέροχο», ανέφερε ο Όλαφ Σολτς. «Υποδειγματικοί αγώνες, πρότυπο και για άλλα αθλητικά γεγονότα» ήταν οι Special Olympics του Βερολίνου και για την Κριστιάνε Κραγιέφσκι, πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Special Olympics.

Στην πραγματικότητα όμως και στην Γερμανία οι αριθμοί δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικοί στο πεδίο της ένταξης και της συμμετοχής. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία μόνο το 8% των ατόμων με διανοητική αναπηρία στη Γερμανία έχουν πρόσβαση σε αθλητικές δραστηριότητες. Ποσοστό που απέχει πολύ από τον στόχο της γερμανικής κυβέρνησης για «προσβασιμότητα» στον αθλητισμό γύρω το 16%. Το ιδανικό για την Κραγιέφσκι θα ήταν κάποια ημέρα το ποσοστό αυτό να ανέλθει στο 36%, όπως ισχύει δηλαδή και για άτομα χωρίς διανοητική αναπηρία.

Πάντως και στους Special Olympics της γερμανικής πρωτεύουσας – η οποία σημειωτέον διεκδικεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2036 – αναδύθηκαν στην πράξη οι δυσκολίες και οι αδυναμίες για μια αποτελεσματική ένταξη των ατόμων με αναπηρία επί ίσοις όροις. Παρά τον ενθουσιασμό και την αφοσίωση διοργανωτών και εθελοντών, οι μεγάλες αποστάσεις, τα προβλήματα στις μετακινήσεις στην πόλη και μεταξύ των χώρων διεξαγωγής των αγωνισμάτων – υπό τον μανδύα των φιλικών προς το περιβάλλον ‘Green Games’ -, η βιαστική ίσως εκπαίδευση πολλών εθελοντών  αλλά κι ένα σκάνδαλο κακοποίησης στους κόλπους της γερμανικής ομάδας έδειξαν ότι η διοργάνωση αντίστοιχων αθλητικών γεγονότων απαιτεί ίσως ευρύτερη προετοιμασία, γνώση και κατάλληλες αστικές υποδομές. Και βέβαια τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις.

Ποια είναι όμως τελικά η κληρονομιά αυτών των αγώνων; Ίσως η ορατότητα, η συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες στον αθλητισμό, την τέχνη, τη δημόσια δράση χωρίς φόβο και ντροπή. Το να βγουν μπροστά και να τραβήξουν πάνω τους τα φώτα. Και μέσα από την ορατότητα και τον δημόσιο διάλογο, η συνειδητοποίηση ότι η σύγχρονη κοινωνία είναι εκ φύσεως πολύχρωμη και πολυφωνική με ίσα δικαιώματα που πρέπει να παρέχονται σε όλους στο ακέραιο.  

Πηγή: DW

Χάλκινο για την Πελενδρίτου στα 50μ ελεύθερο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα

Την τρίτη θέση στα 50μ ελεύθερο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παρα-Κολύμβησης (στην κατηγορία S11) που διεξάγεται στο Μάντσεστερ κατέκτησε τη Δευτέρα η Καρολίνα Πελενδρίτου

Είναι το 12ο μετάλλιο και πρώτο χάλκινο που παίρνει σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 21 χρόνια μετά την πρώτη συμμετοχή της.

Η Πελενδρίτου που είχε και ατυχία χτυπώντας στο διαχωριστικό τερμάτισε με χρόνο 30.28 και ήταν πίσω από την Κινέζα Μa Jia (29.74) και την Ολλανδή Bruinsma Liesette (30.07).

Για την 36χρονη κολυμβήτρια είναι το 12o μετάλλιο το οποίο κατακτά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα από το 2002 όταν μετείχε για πρώτη φορά. Είναι το πρώτο Χάλκινο, καθώς προηγήθηκαν εννιά χρυσά και δύο αργυρά στις προηγούμενες δέκα διοργανώσεις.

Αυτό είναι το τρίτο της μετάλλιο για το 2023, καθώς ανέβηκε δυο φορές στο ψηλότερο βάθρο στο μίτινγκ IDM του Βερολίνου (50μ ελεύθερο, 50μ πρόσθιο).

Την Τετάρτη (02/08) η Καρολίνα Πελενδρίτου θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει ακόμη μία διάκριση καθώς θα λάβει μέρος στα 100μ πρόσθιο στην κατηγορία SB11.

Πηγή: Cyprus Times

ΜΚΟ – Μύθοι και πραγματικότητες

Η δημιουργία ενός νομοθετικού πλαισίου για θεσμοθετημένο, τακτικό διάλογο μεταξύ των μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) και του κράτους, για μια δυνατή κοινωνία των πολιτών (ΚτΠ) στην Κύπρο, δηλαδή για μια δυνατή οργανωμένη κοινωνική δράση ομάδων ή ατόμων για το κοινό καλό, είναι πρωταρχικός στόχος του Ιδρύματος Civil Society Advocates όπως ανέφερε στον «Φ» η πρόεδρος του Ελένη Καραολή. Στο μήνυμα της κυρίας Καραολή για την ανάγκη διαλόγου και συνεργασίας, έτεινε άμεσα ευήκοον ους η δρ Αναστασία Μιχαηλίδου Καμένου προϊστάμενη Διεύθυνσης Σωματείων, Εράνων και ΜΜΕ στο υπουργείο Εσωτερικών, που με προθυμία σχολίασε για την εφημερίδα μας, τις απόψεις και θέσεις του Civil Society Advocates όπως διατυπώνονται σε πρόσφατο έγγραφο που το Ίδρυμα κυκλοφόρησε με τίτλο «10 Μύθοι και Πραγματικότητες για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις».

Το έγγραφο ετοιμάσθηκε  στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου «Για μια Δυνατή Κοινωνία των Πολιτών: Άσκηση πολιτικής και ενίσχυση δεξιοτήτων για την ενδυνάμωση της ΚτΠ». Το έργο λαμβάνει επιχορήγηση από το πρόγραμμα Active Citizens Fund  Κύπρου που χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία.

Σημειώνουμε ότι η ομάδα Civil Society Advocates είναι από το 2018 εγγεγραμμένο Ίδρυμα σύμφωνα με τον σχετικό νόμο του 2017 για τα Σωματεία και Ιδρύματα, που όπως υπογράμμισε η κυρία Καραολή, «προσπαθεί με την εθελοντική της δράση να συμβάλει στην ενδυνάμωση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών και στη βελτίωση του πλαισίου μέσα στο οποίο λειτουργούν». Ιδρυτικά μέλη της ομάδας, μαζί με την πρόεδρο Ελένη Καραολή, είναι η Μαρίνα Βασιλαρά αντιπρόεδρος, Μαρία Τσιάρτα γραμματέας και Κλαίρη Παπάζογλου ταμίας.

Διαφορές, τρόπος λειτουργίας, ανεξαρτησία

Όπως υπογράμμισε η Ελένη Καραολή, «οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, δηλαδή η οργανωμένη κοινωνία των πολιτών, έχουν ουσιαστικό ρόλο να διαδραματίσουν σε μια κοινωνία, αφού αποτελούν τη φωνή ανεξάρτητων  ενεργών πολιτών και δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς παρέχοντας υπηρεσίες και προγράμματα, καθώς και συστάσεις πολιτικής. Ωστόσο υπάρχουν πολλοί μύθοι,  παρερμηνείες και λανθασμένες εντυπώσεις όσον αφορά στις MKO, κάποιες από τις οποίες απαντάμε με αυτό το έγγραφο, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τον ρόλο και τη σημασία τους σε μια σύγχρονη κοινωνία».

Μύθος 1: Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των όρων «μη κυβερνητική οργάνωση», «φιλανθρωπική οργάνωση», και «κοινωνία των πολιτών».

Πραγματικότητα– Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν κοινά, όμως αυτοί οι όροι δεν είναι συνώνυμοι. Υπάρχει μια γενικότερη εντύπωση ότι ΜΚΟ σημαίνει «Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση» και ότι αυτές οι οργανώσεις αποτελούνται κυρίως από φιλανθρωπικές οργανώσεις. Όμως το ακρωνύμιο ΜΚΟ προέρχεται από το αγγλικό NGO (Non-Governmental Organisation) και στα ελληνικά Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις είναι εξ’ ορισμού μη κερδοσκοπικές, ανεξάρτητες από κυβερνητικές υπηρεσίες και δομές. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι ΜΚΟ οι οποίες, λόγω του χαρακτήρα τους, είναι εγκεκριμένες και από το υπουργείο Οικονομικών. Δεν είναι όλες οι ΜΚΟ φιλανθρωπικές οργανώσεις. Όλες οι ΜΚΟ αποτελούν μέρος της κοινωνίας των πολιτών (ΚτΠ), όρος ο οποίος έχει πλέον καθιερωθεί και αναφέρεται σε όλες τις μορφές κοινωνικής δράσης οι οποίες πραγματοποιούνται από άτομα ή ομάδες που δεν συνδέονται με το κράτος, ούτε διοικούνται από αυτό. Πολύ συχνά, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και απλοί πολίτες αναφέρονται στην ΚτΠ όταν θέλουν να κάνουν αναφορά στους «πολλούς πολίτες» ή ακόμα και στους ψηφοφόρους, κάτι το οποίο δείχνει ότι ακόμη έχουμε δρόμο να διανύσουμε μέχρι να υπάρξει κατανόηση του τι πραγματικά σημαίνει κοινωνία των πολιτών και να γίνεται ορθή χρήση του όρου στην Κύπρο.

Μύθος 2: Όλες οι μη κυβερνητικές οργανώσεις λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και καθεστώς.

Πραγματικότητα– Οι ΜΚΟ έχουν διάφορες νομικές μορφές στην Κύπρο. Μπορούν να είναι Σωματεία, έχοντας ως βάση τα μέλη τους, με τουλάχιστον 20 μέλη και πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο. Μπορούν να είναι Ιδρύματα με τριμελές Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά χωρίς μέλη. Μπορούν να είναι Ενώσεις/Ομοσπονδίες, όπου τα μέλη τους είναι άλλα νομικά πρόσωπα, δηλαδή άλλες ΜΚΟ. Τέλος, μπορούν να είναι και Μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες και Αγαθοεργή Ιδρύματα. Αυτό μεταφράζεται σε διαφορετικό τρόπο διοίκησης και λήψης αποφάσεων, καθώς και σε διαφορετικές νομικές υποχρεώσεις.

Μύθος 3: Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις κάνουν την ίδια δουλειά με το κράτος, οπότε γιατί να υπάρχουν;

Πραγματικότητα– Οι ΜΚΟ συμβάλλουν στην ευημερία της κοινωνίας και στην ενίσχυση της πολυφωνίας και της δημοκρατίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν το κράτος. Πολλές ΜΚΟ παρέχουν υπηρεσίες σε πολίτες, τις οποίες δεν προσφέρουν επαρκώς οι δημόσιες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα κοινωνικές παροχές, φροντίδα υγείας, εξειδικευμένη υποστήριξη σε συγκεκριμένες ομάδες (π.χ. άτομα με αναπηρίες). Οι ΜΚΟ αποτελούν ανεξάρτητες δομές οι οποίες συχνά ασκούν πίεση προς το κράτος, με στόχο τη βελτίωση της ευημερίας της κοινωνίας και ταυτόχρονα προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες και τεχνογνωσία. Ταυτόχρονα προσφέρουν εκπαίδευση ή εξειδικευμένη τεχνογνωσία σε συγκεκριμένα θέματα, ενώ ουσιαστικό ρόλο διαδραματίζουν και σε σημαντικά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπου είναι αναγκαία μια ανεξάρτητη φωνή, όπως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, η καταπολέμηση της φτώχειας, η ισότητα των φύλων, η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και σε θέματα που αφορούν στον πολιτισμό, τις τέχνες κ.α.. Σε κάθε σύγχρονο κράτος γίνονται ενέργειες για την ενδυνάμωση της ανεξάρτητης φωνής και δράσης των ΜΚΟ και συχνά υπάρχει διάλογος και στενή συνεργασία μεταξύ της πολιτείας και των οργανώσεων στη διαμόρφωση πολιτικής. Το ίδιο συμβαίνει και σε διεθνές επίπεδο με τη συμβολή των διεθνών οργανώσεων. Στην Κύπρο έχουμε ακόμη δρόμο, σε αυτό τον τομέα».

Μύθος 4: Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις πρέπει να στηρίζονται στον εθελοντισμό και όχι να εργοδοτούν άτομα.

Πραγματικότητα- Παρόλο που οι πλείστες ΜΚΟ στην Κύπρο στηρίζονται αποκλειστικά στον εθελοντισμό, είναι κοινώς αποδεκτό ότι η εργοδότηση προσωπικού ενισχύει τη δυνατότητα μιας οργάνωσης να υλοποιεί τους στόχους της μακροπρόθεσμα. Το να έχει μία οργάνωση προσωπικό και να εργοδοτεί άτομα για υλοποίηση των σκοπών της, δεν σημαίνει ότι παύει να είναι μη κερδοσκοπική. Περαιτέρω, όταν μια οργάνωση εργοδοτεί άτομα, της δίνεται η ευχέρεια να προσφέρει ακόμη περισσότερες και πιο εξειδικευμένες  υπηρεσίες στο κοινό, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην πιο αποτελεσματική  υλοποίηση των στόχων της».

Οικονομικός έλεγχος, χρηματοδότηση, διαφάνεια

Μύθος 5: Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν μεγάλα «κέρδη» και δεν υπάρχει οικονομικός έλεγχος

Πραγματικότητα-Δια νόμου οι ΜΚΟ δικαιούνται να έχουν πλεόνασμα στους λογαριασμούς τους, το οποίο όμως πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για την υλοποίηση των σκοπών τους. Αυτό που δεν δικαιούνται να κάνουν, αλλιώς χάνουν τη «μη κερδοσκοπική» ιδιότητα τους, είναι να μοιράζουν κέρδη στα μέλη τους ή στο Διοικητικό Συμβούλιό τους. Όλες οι εγγεγραμμένες ΜΚΟ έχουν τη νομική υποχρέωση να υποβάλλουν κάθε χρόνο ενημέρωση, μεταξύ άλλων, για τους οικονομικούς λογαριασμούς τους. Όσες δεν τηρούν αυτές τις υποχρεώσεις, δύναται να διαγραφούν από τα σχετικά Μητρώα.

Μύθος 6: Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις εξασφαλίζουν πολλά κονδύλια από Κύπρο και εξωτερικό.

Πραγματικότητα– Η πλειοψηφία των ΜΚΟ στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον εθελοντισμό και σε εισφορές. Ένας μικρός αριθμός οργανώσεων είναι σε θέση να αντλούν και να αξιοποιούν κονδύλια, είτε από την Κυπριακή Δημοκρατία, είτε από ιδιαίτερα ανταγωνιστικά χρηματοδοτικά προγράμματα, μέσω των οποίων ενισχύουν τις δράσεις τους. Στην περίπτωση των οργανώσεων που λαμβάνουν κονδύλια, οι χρηματοδότες ελέγχουν αυστηρά τα οικονομικά τους για να βεβαιώνονται ότι η χρηματοδότηση αξιοποιείται για τον ανάλογο σκοπό που δόθηκε. Μάλιστα, πλέον, όλες οι ΜΚΟ είναι υποχρεωμένες διά Νόμου να παρουσιάζουν λογιστικά βιβλία σε ετήσια βάση και σε πολλές περιπτώσεις, εγκεκριμένους λογαριασμούς. Οπόταν υπάρχει διαφάνεια.

Μύθος 7: Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις λειτουργούν ανεξέλεγκτα και ο ρόλος τους στην Κύπρο είναι ύποπτος.

Πραγματικότητα– Συχνά με τις παρεμβάσεις τους οι ΜΚΟ ασκούν πολιτική πίεση και κριτική για διάφορα θέματα και αυτό δύναται να τις καθιστά στόχο σε διάφορα επίπεδα. Το νομικό πλαίσιο διασφαλίζει επαρκή εργαλεία διαφάνειας και ελέγχου. Μάλιστα μέσα από νέες νομοθεσίες και πολιτικές, έχουν δημιουργηθεί επαρκή εργαλεία διαφάνειας και λογοδοσίας, τόσο για τη λειτουργία των οργανώσεων, όσο και για τα χρηματοδοτικά κονδύλια που λαμβάνουν».

Μύθος 8: Ξένες κυβερνήσεις και οργανισμοί χρηματοδοτούν μη κυβερνητικές οργανώσεις για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Πραγματικότητα – Οι ΜΚΟ διεκδικούν χρηματοδότηση από τοπικές και διεθνείς πηγές για τα προγράμματα τους. Οι χρηματοδοτήσεις παρέχονται με ανταγωνιστικά κριτήρια και οι οικονομικές καταστάσεις των ΜΚΟ υποβάλλονται κάθε χρόνο στις αρμόδιες αρχές, με πληροφορίες για τους στόχους των δράσεων τους, καθώς και την πηγή και ποσά χρηματοδότησης.

Μύθος 9: Πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις χρηματοδοτούνται από φορείς που επίσης χρηματοδοτούν την τρομοκρατία ή/και ξεπλένουν «βρώμικο» χρήμα.

Πραγματικότητα – Για αντιμετώπιση αυτής της ανησυχίας, οι κυβερνήσεις στο εξωτερικό και στην Κύπρο έχουν αυξήσει τους ελέγχους τους προς τις ΜΚΟ. Διεθνείς οργανισμοί υπογραμμίζουν ότι ο έλεγχος προς τις ΜΚΟ πρέπει να είναι αναλογικός με τον τύπο δραστηριοτήτων κάθε οργάνωσης. Οι τελευταίες εκθέσεις του Moneyval (2019 και 2022) για τις ΜΚΟ στην Κύπρο κατέδειξαν ότι ο έλεγχος που διεξάγει η κυβέρνηση, μπορεί να αποθαρρύνει ή να εμποδίσει τις ΜΚΟ, αφού όλες οι οργανώσεις αντιμετωπίζονται ως «υψηλού κινδύνου». Οι εκθέσεις συστήνουν τον προσδιορισμό αναλογικών και αντικειμενικών κριτηρίων επικινδυνότητας, καθώς και στενή συνεργασία μεταξύ οργανώσεων και κυβέρνησης για ανάπτυξη καλών πρακτικών. Η θέση μας είναι ότι οι πρακτικές της κυβέρνησης, εμπεριέχουν κίνδυνο φίμωσης των ΜΚΟ και καταπάτησης των δικαιωμάτων τους.

Μύθος 10: Στην Κύπρο υπάρχουν πάρα πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις σε σχέση  με τον πληθυσμό μας.

Πραγματικότητα– Η λειτουργία των ΜΚΟ προστατεύεται από το ανθρώπινο δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, αναγνωρίζοντας τη συμβολή τους στο κοινό καλό. Διεθνώς δεν υπάρχουν κριτήρια που να καθορίζουν τον αριθμό των ΜΚΟ σε μία χώρα σε σχέση με τον πληθυσμό της. Περαιτέρω, αυτό το δικαίωμα προστατεύεται τόσο από το άρθρο 20 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (την οποία η Κυπριακή Δημοκρατία έχει επικυρώσει), όσο και από άλλες διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις τις οποίες η Κυπριακή Δημοκρατία έχει κυρώσει».

Φιλικό περιβάλλον και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις

«Θα συμφωνήσω με αυτά που έχουν αναφερθεί στους «Μύθους 9 και 10» του Ιδρύματος civil society advocates, αναφέρει στο σημείωμα της στον «Φ» η δρ Αναστασία Μιχαηλίδου Καμένου προϊστάμενη Διεύθυνσης Σωματείων, Εράνων και ΜΜΕ στο υπουργείο Εσωτερικών. Σε ό,τι αφορά τον Μύθο 1, υπογραμμίζει τα εξής: «Θα έλεγα ξεκινώντας ότι θεωρώ ότι το «μη κερδοσκοπικό» είναι πιο αντιπροσωπευτικός όρος αυτών των οργανισμών, εφόσον στον πυρήνα της ύπαρξης τους βρίσκεται «η μη επιδίωξη οικονομικού κέρδους». Δεν συμφωνώ με αρκετούς που λένε ότι οι ΜΚΟ μπορούν να δραστηριοποιούνται με έντονο τρόπο σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες για να έχουν έσοδα να υποστηρίζουν τους σκοπούς τους. Τα έσοδα πρέπει να προέρχονται από επικουρικές δραστηριότητες, αλλιώς οι ΜΚΟ μετατρέπονται σε εταιρείες που απλώς εκφράζουν το κοινωνικό τους πρόγραμμα μέσω των δραστηριοτήτων που είναι γνωστές ως «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη-ΕΚΕ». 

Αντιθέτως, επομένως, με τις εταιρείες που έχουν ως στόχο το κέρδος για τους μετόχους/ιδιοκτήτες τους, αλλά ταυτόχρονα επιδεικνύουν ευαισθησία μέσω προγραμμάτων ΕΚΕ, οι ΜΚΟ αναλώνουν τους πόρους και τις προσπάθειες τους σε μη κερδοσκοπικές, αλλά κοινωφελείς δραστηριότητες και παρεμφερώς μπορεί να συνεπικουρούν το έργο τους με κάποιες δραστηριότητες που θα τους αποφέρουν κάποια έσοδα. Οι σκοποί των μη κερδοσκοπικών οργανισμών μπορεί να είναι φιλανθρωπικοί, ακτιβιστικοί, περιβαλλοντικοί, κοινωνικοί, οι άλλοι κοινωφελείς σκοποί». Σε σχέση με τον «Μύθο 2», η δρ Καμένου αναφέρει ότι «συμφωνεί ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη μη κερδοσκοπικών οργανώσεων». Σε ό,τι αφορά τον «Μύθο 3», σημειώνει: «Όντως οι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις συνδράμουν πολλές φορές στις ενέργειες του κράτους. Άλλες φορές οι ΜΚΟ είναι η φωνή που θα συζητήσει μαζί με τους κυβερνητικούς φορείς ή τους φορείς εξουσίας, ή θα αμφισβητήσει κάποιες αποφάσεις. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι σημαντικό συστατικό της κοινωνίας και έχουν πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν. Γι’ αυτό και η πολιτεία γενικότερα, αλλά και το κράτος πρέπει να διευκολύνουν τη δράση τους, επιτρέποντας τους να λειτουργούν σε ένα φιλικό περιβάλλον». Αναφορικά με τον «Μύθο 4» η δρ Καμένου υπογραμμίζει ότι «πηγαίνοντας πάλι πίσω στην έννοια του «μη κερδοσκοπικού» όντως οι ΜΚΟ βασίζονται έντονα στη δράση εθελοντών. Μπορεί όμως – προσθέτει – να εργοδοτούν και προσωπικό, νοουμένου ότι αυτό το προσωπικό επιτελεί τις κοινωφελείς δραστηριότητες στη βάση των σκοπών. Στη νομοθεσία απαγορεύεται στα Ιδρύματα να δίνεται αμοιβή στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Επομένως, εδώ έχουμε καθαρά εθελοντική δράση. Δεν ισχύει το ίδιο για τα Σωματεία, αν και αυτό είναι επιθυμητό.  Γενικά θα έλεγα ότι το υπουργείο όταν αναγνωρίσει στους οικονομικούς λογαριασμούς το μισθολόγιο ως μεγάλο μέρος των δαπανών ενός ΜΚΟ, τότε θεωρεί ότι πιθανώς να έχουμε κάτω από τον μανδύα του ΜΚΟ μία επιχείρηση. Αυτό δεν είναι απόλυτο, αλλά είναι μία ένδειξη».

Ο πολύ σημαντικός ρόλος των ΜΚΟ

«Και πάλι, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», αναφέρει στον «Φ» σχετικά με τον «Μύθο 5» του Ιδρύματος civil society advocates η δρ Αναστασία Καμένου και συνεχίζει: «Δεν νοείται ένας ΜΚΟ να έχει πλεόνασμα για μία σειρά ετών. Είναι και αυτό μία ένδειξη ότι κάτι πιθανώς δεν πάει καλά. Ότι πιθανώς να μιλούμε για «κερδοσκοπία». Λογικά ένας κοινωφελής οργανισμός δεν θέλει να έχει πλεόνασμα, αφού θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει αμέσως για να αυξήσει τις κοινωφελείς του δράσεις. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις όπου η αποταμίευση βοηθά για την κατασκευή ενός έργου σε λίγα χρόνια, π.χ. ένα ιατρικό κέντρο. Τα πάντα συνδέονται με τους σκοπούς».

Για τον «Μύθο 6» τονίζει ότι «πολλά κυβερνητικά τμήματα παραχωρούν χορηγίες σε ΜΚΟ και σίγουρα οι ΜΚΟ στηρίζονται και στη συνεισφορά των εθελοντών και των δωρητών τους. Ως υπουργείο Εσωτερικών έχουμε την ευθύνη για την αδειοδότηση εράνων. Οι έρανοι είναι ένας τρόπος συλλογής χρημάτων για ενίσχυση της δράσης ΜΚΟ που έχουν συγκεκριμένους σκοπούς». Σε ό,τι αφορά τον «Μύθο 7» παρατηρεί ότι «σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν ΜΚΟ που επιτελούν πολύ σημαντικό ρόλο και υπάρχουν ΜΚΟ που χρησιμοποιούν τον μανδύα που τους προσφέρει το νομικό περιβάλλον, για να επιτελούν παράνομες ή και εγκληματικές πράξεις. Αυτό πρέπει να το θεωρούμε φυσιολογικό και να λειτουργούμε όλοι στη βάση αυτής της πραγματικότητας. Οι έλεγχοι επομένως είναι απαραίτητοι».
Σχολιάζοντας τέλος τον «Μύθο 8», η δρ Καμένου αναφέρει ότι «η χρηματοδότηση των ΜΚΟ μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα, είναι ένας πολύ υγιής τρόπος λειτουργίας. Από την άλλη – προσθέτει – η κίνηση κεφαλαίων με το εξωτερικό, θα πρέπει να γίνεται μέσα από το τραπεζικό σύστημα των χωρών προέλευσης και κατάληξης των χρημάτων. Δεν είναι μόνο ΜΚΟ που μπορεί να χρησιμοποιούνται ως οχήματα για χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, αλλά και εταιρείες, εμπιστεύματα κτλ. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που και οι ΜΚΟ ως νομικά πρόσωπα έχουν υποχρεώσεις για να τηρούν το μητρώο των πραγματικών τους δικαιούχων, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά και μεγάλοι δωρητές ή επωφελούμενοι».

πηγή: Philenews

Τα παιδιά του Καλοκαιρινού Σχολείου του ΤΕΠΑΚ μπήκαν στη θέση ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ)

Εκδήλωση με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για το θεμελιώδες δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία(ΑμεΑ) να συμμετέχουν ισότιμα σε όλους τους τομείς της ζωής ως επίσης την εξάλειψη των στερεοτύπων, των προκαταλήψεων και του κοινωνικού αποκλεισμού των ατόμων αυτών, διοργάνωσαν το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΤΕΠΑΚ) και το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης «ΥΠΑΡΧΩ».

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σήμερα Τρίτη, 25 Ιουλίου 2023, στο πλαίσιο του Καλοκαιρινού Σχολείου του ΤΕΠΑΚ, το οποίο φιλοξενεί παιδιά εργαζομένων του Πανεπιστημίου, ηλικίας από 5 έως 13 ετών.

Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία  να μπουν για λίγο στη θέση ατόμων ΑμεΑ και να λάβουν μέρος σε μια σειρά από βιωματικές δράσεις, αθλοπαιδιές και διαδραστικά παιχνίδια που στόχο είχαν την κατανόηση και την εξοικείωσή τους με τις αξίες του αλληλοσεβασμού, της συμπερίληψης, της ισότητας και του σεβασμού της διαφορετικότητας. Αξίες τις οποίες προβάλλει και προωθεί το ΤΕΠΑΚ μέσα από τις δράσεις και τις πολιτικές που υλοποιεί.

Οι δράσεις αυτές βοήθησαν τα παιδιά, τα οποία συμμετείχαν με ενθουσιασμό, να κατανοήσουν την καθημερινότητα από την οπτική ενός ανάπηρου ατόμου και τις δυσκολίες που αυτό αντιμετωπίζει, στέλνοντας το μήνυμα ότι μπορούμε να συνυπάρχουμε και να συμπορευόμαστε όλοι μαζί χωρίς διακρίσεις και εμπόδια απέναντι στα άτομα με αναπηρία, τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας.

Η εκδήλωση ανέδειξε, επίσης, την αναγνώριση των δεξιοτήτων, ικανοτήτων και προσόντων των ατόμων με αναπηρία και τόνισε την ανάγκη της αποδοχής των δικαιωμάτων τους,  της διασφάλισης της προσβασιμότητάς τους σε όλους τους χώρους και εν γένει της οικοδόμησης μιας πιο συμπεριληπτικής κοινωνίας για όλους και όλες.

Πηγή: https://paideia-news.com/tepak-b/2023/07/25/ta-paidia-toy-kalokairinoy-sxoleioy-toy-tepak-mpikan-sti-thesi-atomon-me-anapiria-(amea)/

Η ανάγκη στήριξης παιδιών με αναπηρίες, ενώπιον Επ. Παιδείας Βουλής

Το θέμα της ανάγκης στήριξης παιδιών με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις από εξειδικευμένους συνοδούς, όπως νοσηλευτές, καθώς και τα προβλήματα που προκύπτουν στην ειδική εκπαίδευση, συζήτησε, σε σημερινή της συνεδρία της, η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού και όπως τονίστηκε στην Επιτροπή, κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση και η πολιτεία πρέπει να μεριμνήσει για αυτό.

Σημειώθηκε επίσης, ότι είναι σημαντική η έγκαιρη και επαρκής στελέχωσης των σχολικών μονάδων και σε ό,τι αφορά συνοδούς και στη βάση των αναγκών του κάθε παιδιού.

Προστέθηκε πως εκεί και όπου υπάρχει ανάγκη η/ο σύνοδος να είναι νοσηλευτής/νοσηλεύτρια ή φροντιστής/στρια θα πρέπει αυτό να γίνεται άμεσα.

Τονίστηκε, παράλληλα, ότι η υφιστάμενη νομοθεσία χρήζει αλλαγής, είναι της δεκαετίας του 70 και σημειώθηκε ότι η τελευταία αλλαγή έγινε το 99. Αναφέρθηκε, επίσης, ότι η υφιστάμενη νομοθεσία δεν εφαρμόζεται στην ολότητά της, με τρόπο έτσι που να βοηθιούνται όλα τα παιδιά στη βάση των δικών τους αναγκών και ιδιαιτεροτήτων.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής, Παύλος Μυλωνάς, σε δηλώσεις του μετά το πέρας της συνεδρίας είπε ότι ένα τεράστιο θέμα είναι η ειδική εκπαίδευση, η οποία ακουμπά το κομμάτι της ενσυναίσθησης, της αντίληψης δηλαδή των προβλημάτων του άλλου, της ανάγκης στήριξης των ανθρώπων που έχουν την ανάγκη στήριξης.

Σε ερώτηση πόσα παιδιά χρειάζονται συνοδό και πόσα χρήματα χρειάζονται για να καλυφθούν οι ανάγκες αυτών των παιδιών, ο κ. Μυλωνάς είπε ότι σήμερα τους δόθηκε ένας αριθμός για νοσηλευτές – γιατί έχουμε παιδιά που χρειάζονται νοσηλευτές, εξιδεικευμένο προσωπικό δηλαδή όχι μόνο συνοδούς- της τάξης του γύρω 90 για τη φετινή χρονιά.

«Το κόστος δεν είναι μεγάλο. Είναι πολύ μικρό. Πρέπει να προτεραιοποιήσουμε τις ανάγκες της παιδείας και της εκπαίδευσης. Μπορούμε να βρούμε τα εκατομμύρια και να ξεκινήσουμε σιγά-σιγά στοχευμένα, οργανωμένα με ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό», συμπλήρωσε. 

Ο Βουλευτής του ΔΗΣΥ, Πρόδρομος Αλαμπρίτης, σε δηλώσεις του είπε ότι «γενική αρχή μας είναι ότι κάθε παιδί θα πρέπει να έχει τη στήριξη που δικαιούνται ανάλογα με τις ανάγκες του».

«Κάποια από τα θέματα που συζητήσαμε ήταν το θέμα της αξιολόγησης των αναγκών των παιδιών από τις επαρχιακές επιτροπές, να γίνονται σεβαστές οι εισηγήσεις των ειδικών και να μην υπάρχουν οροφές στον αριθμό των συνοδών και να βλέπουμε αιτήματα για συνοδούς να μην ικανοποιούνται. Οι διαδικασίες της αξιολόγησης των αναγκών πρέπει να επιταχυνθούν για να μην καθυστερούν οι αποφάσεις και να αδικούνται παιδιά», σημείωσε.

Βλέπουν, συνέχισε ο κ. Αλαμπρίτης, στην έναρξη της χρονιάς να υπάρχουν αιτήματα για αξιολόγηση, τα οποία μπορούν να εξεταστούν ύστερα από ένα, δύο, τρεις και τέσσερις μήνες.

«Πρέπει να ενισχυθεί ο θεσμός της λογοθεραπείας και να ενταχθεί ο θεσμός της εργοθεραπείας για στήριξη αυτών των παιδιών και όσον αφορά τις προσλήψεις των συνοδών πρέπει να γίνονται ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών, αλλά οφείλουμε να αναβαθμίσουμε και το θεσμό των συνοδών. Χρειάζεται η νέα Κυβέρνηση να φέρει τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας που χρονολογείται από το 1999 και να αποφασίσει αν θα στελεχώσει την Επιτροπή Αξιολόγησης των αναγκών των παιδιών ή θα κάνει διαφορετικό ώστε να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες αυτών των παιδιών», πρόσθεσε.

Ο Βουλευτής του ΑΚΕΛ, Χρίστος Χριστοφίδης, σε δηλώσεις του είπε ότι για ακόμη μια φορά συζήτησαν σήμερα, στην Επιτροπή Παιδείας, το θέμα της ενιαίας ειδικής εκπαίδευσης.

«Πρόκειται για ένα κρίσιμο ζήτημα που αφορά χιλιάδες παιδιά και γονείς. Να υπενθυμίσω ότι έχουμε μια νομοθεσία από το 1999. Από τότε έχουν μεσολαβήσει σημαντικές επιστημονικές και άλλες εξελίξεις, οι οποίες σε πολλές προηγμένες χώρες, κυρίως της Ευρώπης, έχουν πάρει το θέμα της αντιμετώπισης παιδιών με αναπηρία πολύ- πολύ μπροστά. Εμείς, δυστυχώς, τα τελευταία 24 χρόνια δεν έχουμε προχωρήσει σε αναθεώρηση της νομοθεσίας και ειδικά μετά το 2012, όταν αναλάβαμε συμβατικές και άλλες διεθνείς υποχρεώσεις», σημείωσε.

Ανέφερε, επίσης, ότι τα τελευταία δέκα χρόνια, «δυστυχώς, η προσέγγιση ήταν να κάνουμε μπαλώματα, να συζητούμε χωρίς ουσία και περιεχόμενο και η προηγούμενη κυβέρνηση δεν άγγιξε ουσιαστικά το θέμα της συνολικής αναθεώρησης και εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας για τα παιδιά με αναπηρίες στο σχολείο».

«Συγκεκριμένα για τα θέματα που συζητήσαμε σήμερα, σε ό,τι αφορά στους συνοδούς έχουμε υποδείξει στο Υπουργείο Παιδείας ότι οι αριθμοί των συνοδών που έχουν δώσει στις επαρχιακές επιτροπές είναι πιο κάτω από τις περσινές ανάγκες, από το πώς κλείσαμε δηλαδή τη σχολική χρονιά, ενώ φαίνεται ότι οι ανάγκες είναι αυξημένες. Τα λέμε από τώρα γιατί στόχος μας είναι να βοηθήσουμε το Υπουργείο Παιδείας να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες για να στηρίξουμε όπως πρέπει τα παιδιά με αναπηρία», πρόσθεσε.

Όπως είπε, «υπεδείξαμε ότι ήδη παιδιά με αναπηρία δεν κατάφεραν να φοιτήσουν στα θερινά σχολεία ελλείψει συνοδού».

«Και στο επιχείρημα ότι η νέα κυβέρνηση έχει ξεκινήσει διάλογο για τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας για την ενιαία εκπαίδευση, πράγμα βεβαίως το οποίο χαιρετίζουμε, έχουμε ζητήσει χρονοδιαγράμματα. Διότι από υποσχέσεις και διαλόγους έχουμε χορτάσει. Θέλουμε χρονοδιαγράμματα για το πότε επιτέλους θα είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το βήμα του συνολικού εκσυγχρονισμού του νομοθετικού πλαισίου υπέρ των παιδιών», σημείωσε.

Ταυτόχρονα, είπε ο κ. Χριστοφίδης, έχουν απαιτήσει από το Υπουργείο Παιδείας να τους δώσει τον προγραμματισμό για την επιμόρφωση των συνοδών.

«Έχουμε ανθρώπους, οι οποίοι συνοδεύουν τα παιδιά με αναπηρίες και οι οποίοι χρειάζονται ψυχολογική κατάρτιση, χρειάζονται παιδαγωγική κατάρτιση κ.ο.κ. Όπως μας ενημέρωσαν την προηγούμενη φορά που συζητήσαμε το θέμα, τα τελευταία δυο χρόνια έγινε μόνο μια μονόωρη επιμόρφωση αυτών των ανθρώπων, αρκετοί εκ των οποίων δεν έχουν καν πανεπιστημιακό δίπλωμα. Και δεν το λέω επικριτικά, αυτές είναι οι πραγματικότητες που έχουμε. Άρα αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται στήριξη κι επιμόρφωση», συμπλήρωσε.

Ο κ. Χριστοφίδης είπε, παράλληλα, ότι θα συνεχίσουν να παρακολουθούν καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού την πορεία του θέματος.

«Όπως γνωρίζετε, για την εκπαίδευση το καλοκαίρι είναι η περίοδος που εγκυμονεί τις εξελίξεις του Σεπτέμβρη και ο στόχος μας είναι με τις προτάσεις, τις εισηγήσεις και τις επισημάνσεις μας να βοηθήσουμε να ξεκινήσει η χρονιά όσο καλύτερα γίνεται για ένα σχολείο που να αξίζει στα παιδιά μας», πρόσθεσε.

Ο Βουλευτής της ΕΔΕΚ, Ανδρέας Αποστόλου, σε δηλώσεις του είπε ότι όταν άνοιξε αυτό το θέμα, στη δημόσια συζήτηση, δηλαδή της ανάγκης κάλυψης με εξιδεικευμένους συνοδούς, όπως παραδείγματος χάριν νοσηλευτές, παιδιών με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις που φοιτούν στα σχολεία για να μπορούν να έχουν ασφαλή και απρόσκοπτη φοίτηση στα σχολεία μας, «είχαμε πει ότι το ανοίγουμε για όλα τα παιδιά, για το κάθε παιδί το οποίο χρήζει της συγκεκριμένης στήριξης».

«Παρόλο που στην αρχή το αίτημα αυτό είχε βρει στήριξη από το Υπουργείο Παιδείας αλλά όχι από το Υπουργείο Υγείας, και μετά τη δημόσια συζήτηση την οποία έγινε και μετά την πρωτοβουλία να συζητηθεί σήμερα το θέμα στην Επιτροπή Παιδείας, χαιρόμαστε γιατί το θέμα οδεύει προς επίλυση για όλα τα παιδιά. Μας έχει λεχθεί επισήμως από το Υπουργείο Υγείας ότι υπάρχουν 12 αιτήματα στο Υπουργείο από γονείς παιδιών με σοβαρές αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις που χρήζουν συνοδείας από νοσηλευτή ή νοσηλεύτρια για να μπορούν να έχουν ασφαλή φοίτηση στα σχολεία», πρόσθεσε.

Πλέον, είπε ο κ. Αποστόλου, ανοίγει επισήμως η συζήτηση, θεσμοθετείται η διαδικασία έτσι ώστε αυτές οι περιπτώσεις να αξιολογούνται και υπάρχει η σαφής δέσμευση από την εκτελεστική εξουσία ότι όσες περιπτώσεις επιστημονικά αξιολογηθούν και εγκριθούν το Σεπτέμβριο με τη νέα σχολική χρονιά, αυτά τα παιδιά θα έχουν νοσηλευτή ή οποιονδήποτε άλλο εξιδεικευμένο συνοδό μαζί τους για να μπορούν να φοιτούν στα δημόσια σχολεία.

«Οπόταν θεωρούμε ότι έχει επιτευχθεί ο στόχος και μετά από αυτή τη συζήτηση η οποία άνοιξε επιτεύχθηκε κάτι το οποίο για χρόνια απλά οι αιτήσεις ήταν σε κάποιο συρτάρι του Υπουργείου Υγείας και δεν αξιολογούταν». Η μεγάλη εικόνα όμως για τη φοίτηση και την ένταξη και τη συμπερίληψη των παιδιών με αναπηρίες στα δημόσια σχολεία μας δεν είναι μόνο αυτή και χαιρόμαστε γιατί η νέα Υπουργός Παιδείας η κα. Αθηνά Μιχαηλίδου έχοντας την επιστημονική κατάρτιση και την ευαισθησία αναγνωρίζει το γεγονός ότι η νομοθεσία για την ειδική εκπαίδευση που εφαρμόζεται σήμερα έχει κλείσει τον κύκλο της, συμπλήρωσε.

Ανέφερε, παράλληλα, ότι αυτό το οποίο γνωρίζουν και σε κατ΄ιδίαν συζητήσεις και συναντήσεις με την αρμόδια Υπουργό είναι ότι ανοίγει σύντομα η συζήτηση για τη δημιουργία ενός νέου πλαισίου, το οποίο ουσιαστικά θα ανοίγει ένα άλλο κύκλο.

«Αυτό τον κύκλο τον οποίο θέλουμε και τον οποίο ως ευρωπαϊκή χώρα είμαστε υπόχρεοι με βάση και τη σύμβαση, την οποία έχουμε υπογράψει για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία να εφαρμόσουμε, το πλαίσιο της ενιαίας εκπαίδευσης, δηλαδή το κάθε παιδί να μπορεί να έχει αυτές τις εύλογες προσαρμογές και στήριξη, έτσι ώστε να πετυχαίνουμε τη συμπερίληψη και να φοιτά στην τάξη του με τους συμμαθητές του χωρίς να χρειάζεται η οποιαδήποτε στήριξη εκτός του μαθησιακού πλαισίου και του πλαισίου της τάξης που εκεί ανήκουν όλα τα παιδιά», σημείωσε.

Οπότε, είπε ο κ. Αποστόλου, «εύχομαι το θέμα με τα παιδιά, τα οποία χρειάζονται νοσηλευτή όντως, το Σεπτέμβρη να έχει λήξη».

«Εύχομαι πραγματικά το θέμα με τους συνοδούς ευρύτερα να γίνει με τέτοιο τρόπο διαχείριση, έτσι ώστε το Σεπτέμβριο που θα ανοίξουν τα σχολεία να μην αντιμετωπίσουμε και εμείς ως Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας όσα αντιμετωπίζουμε κάθε Σεπτέμβρη αλλά κυρίως εύχομαι η προσπάθεια αυτής της Υπουργού, την οποία μας βρίσκει σύμφωνους και είμαστε δίπλα της να ολοκληρωθεί το συντομότερο και η πατρίδα μας να γυρίσει σελίδα όσον αφορά τη στήριξη των παιδιών με αναπηρίες και τη φοίτηση τους στα σχολεία μας», κατέληξε.

Πηγή: ΚΥΠΕ