Η Δανία ζητά συγγνώμη για την κακομεταχείριση που υπέστησαν στο παρελθόν άτομα με αναπηρία

Η κυβέρνηση της Δανίας ζήτησε επισήμως συγγνώμη σήμερα από τους ανθρώπους που έπεσαν στο παρελθόν θύματα κακομεταχείρισης σε δημόσια ιδρύματα, όπου είχαν εισαχθεί είτε επειδή ήταν ανάπηροι είτε επειδή παρουσίαζαν προβλήματα συμπεριφοράς.

«Το κράτος (…) είχε καθήκον να ελέγχει και δεν έκανε με επάρκεια τη δουλειά του» είπε η υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων Περνίλε Ρόζενκρατς-Τέιλ ενώπιον περίπου 50 θυμάτων που παραμένουν ακόμη εν ζωή και πήγαν μέχρι το Χόρσενς, στη δυτική Δανία, για αυτήν την εκδήλωση. «Εξ ονόματος του κράτους, εξ ονόματος της κυβέρνησης της Δανίας, συγγνώμη», πρόσθεσε η υπουργός.

Μεταξύ 1933-1980, περίπου 15.000 παιδιά και ενήλικες με προβλήματα όρασης ή ακοής, επιληπτικοί, άνθρωποι με προβλήματα στην ομιλία, με σωματική ή διανοητική αναπηρία, τοποθετήθηκαν σε αυτά τα ειδικά ιδρύματα για μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Την εποχή εκείνη το ζήτημα δεν ήταν να προστατεύσουν οι αρχές τα δικαιώματα των ασθενών αλλά κυρίως να προστατεύσουν την κοινωνία από εκείνους, εξήγησαν ειδικοί ερευνητές.

Από το 1929 μέχρι και το 1967 επιβαλλόταν διά νόμου η στείρωση των ασθενών με ψυχιατρικά προβλήματα ενώ μέχρι το 1989 έπρεπε να λάβουν ειδική άδεια για να παντρευτούν.

Το 2020 η προηγούμενη κυβέρνηση ξεκίνησε μια έρευνα για την τύχη αυτών των ανθρώπων που εισήχθησαν σε ιδρύματα. Αποκαλύφθηκαν έτσι σοβαρές παραλείψεις και κακομεταχείριση των ασθενών, όπως εξαναγκαστικές στειρώσεις, βιαιοπραγία, σεξουαλική κακοποίηση αλλά και ελλείψεις στην παροχή ιατρικής περίθαλψης.

«Αυτό που σας συνέβη απέχει μακράν αυτού που θέλουμε για τη Δανία. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τι σας συνέβη. Αυτό που σας συνέβη δεν θα ξαναγίνει ποτέ», διαβεβαίωσε η υπουργός.

Πηγή: Reporter

Η πρώτη βουλευτής με σύνδρομο Down

Οι ανακατατάξεις στην περιφέρεια της Βαλένθια έφεραν στο κοινοβούλιο της περιοχής τη Μαρ Γκαλσεράν

Δεν υπάρχει εμπόδιο που να ξεπερνιέται. Η Μαρ Γκαλσεράν πρόκειται να γίνει η πρώτη βουλευτής με σύνδρομο Down στο Κοινοβούλιο της Βαλένθια. Είναι στο δημόσιο 26 χρόνια και πλέον είναι μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του Partido Popular.

«Μπορούμε να αναλάβουμε τις δικές μας προκλήσεις και να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας όπως οποιοσδήποτε άλλος», λέει. «Το σημαντικό είναι να αγαπάς», προσθέτει, για να ενθαρρύνει άλλα άτομα με σύνδρομο Down να κάνουν το πρώτο βήμα του αγώνα για τα δικαιώματά τους.

Οι διορισμοί σε θέσεις στην κυβέρνηση της αυτόνομης περιφέρειας Βαλένθια θα επιτρέψει την είσοδο στη Mar Galcerán, σημερινής γραμματέα της ένωσης των ανθρώπων με διαφορετικές ικανότητες του PPCV

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο συνδυασμός των Les Corts Valencianes θα έχουν έναν βουλευτή με σύνδρομο Down στο περιφερειακό κοινοβούλιο.

Ο πρόεδρος της Generalitat Valenciana, Carlos Mazón, επεσήμανε στα social media, αφού έμαθε τις πληροφορίες που δημοσίευσε η El Mundo, ότι είναι «εξαιρετικά νέα για την πολιτική» και ένδειξη ότι τα εμπόδια «ξεπερνιούνται», ενώ ο ίδιος καλωσόρισε τη μελλοντική βουλευτή της πλειοψηφικής ομάδας των Les Corts.

Στις περιφερειακές εκλογές της 28ης Μαΐου, το PP εξέλεξε 15 βουλευτές για την εκλογική περιφέρεια της Βαλένθια, αν και ο σχηματισμός του Συμβουλίου υπό την προεδρία αυτού του κόμματος οδήγησε σε ορισμένες απώλειες στη κοινοβουλευτική ομάδα του Λαϊκού Κόμματος, καθώς η έδρα είναι ασυμβίβαστη με το υψηλό αξίωμα του δεύτερου ή του τρίτου διευθυντή στην Περιφέρεια της Generalitat de Valencia.

Η τελευταία αλλαγή ήταν ο διορισμός του αναπληρωτή Ernesto Fernández ως γενικού διευθυντή του Entitat Valenciana d’Habitatge i Sòl (EVha), ο οποίος δημοσιεύτηκε αυτή την Πέμπτη στην Επίσημη Εφημερίδα της Generalitat και τίθεται σε ισχύ άμεσα.

Θα είχε να αντικατασταθεί από το νούμερο 19 της λίστας, τη Maribel Sáez, αλλά είναι επίσης γενική διευθύντρια, σε αυτή την περίπτωση του Εμπορικού Συμβουλίου.

Με αυτόν τον τρόπο, μόλις ο Ernesto Fernández επισημοποιήσει την παραίτησή του από τη θέση του στη Les Corts, τη θέση του θα καταλάβει ο αριθμός 20 της υποψηφιότητας, Mar Galcerán, η οποία άρχισε να εργάζεται στη δημόσια υπηρεσία πριν από είκοσι έξι χρόνια, εκ των οποίων τα δεκατρία ενεργεί στο Υπουργείο της Προεδρίας της Generalitat.

Το 2010 πέρασε τις πρώτες διαγωνιστικές εξετάσεις προσαρμοσμένες για άτομα με διανοητική αναπηρία που διεξήχθησαν στη Βαλένθια και εργαζόταν στο Τμήμα Κοινωνικής Πρόνοιας και αργότερα στο Τμήμα Ισότητας και Πολιτικών Ενσωμάτωσης, ενώ σήμερα εργάζεται σε junior θέση στο Τμήμα Υγείας.

Η Mar Galcerán ξεκίνησε στην πολιτική σε πολύ νεαρή ηλικία, με τη βοήθεια της Νεολαίας του PP, και σήμερα είναι μέλος της Αυτόνομης Εκτελεστικής Επιτροπής του PP της κοινότητας της Βαλένθια, ως γραμματέας της περιοχής των ανθρώπων με διαφορετικές ικανότητες.

Η μελλοντική βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος διαβεβαιώνει ότι «θα εργαστεί για την εξυπηρέτηση των πολιτών» και ενθαρρύνει «οποιονδήποτε να παλέψει για ό,τι ονειρεύεται».

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

ΗΠΑ: Μόλις το 21% των ατόμων με αναπηρία εργαζόταν το 2022

Πώς οι εργοδότες μπορούν να μειώσουν τις προκαταλήψεις στις προσλήψεις ατόμων με αναπηρία

Μόλις το 21% των ατόμων με αναπηρία εργαζόταν στις ΗΠΑ το 2022, όπως αναφέρει το CNBC.

Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, ένας στους τέσσερις ενήλικες στις ΗΠΑ έχει αναπηρία που επηρεάζει τις κύριες δραστηριότητες της ζωής του, συμπεριλαμβανομένων δυσκολιών στην ακοή και την όραση, στην κινητικότητα, στη νόηση και στην ανεξάρτητη διαβίωση και την ανάληψη δραστηριοτήτων, όπως το ντύσιμο. Συνολικά, 61 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν κάποια μορφή αναπηρίας.

Παρά τις πρόσθετες προκλήσεις στην καθημερινή ζωή, μεγάλο μέρος αυτού του πληθυσμού μπορεί να εργαστεί – και το επιθυμεί. Πολλοί όμως αντιμετωπίζουν προκλήσεις στις προσπάθειές τους. Το 2022, μόνο το 21,3% του πληθυσμού των ατόμων με αναπηρία απασχολούνταν, σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας των ΗΠΑ.

Ακολουθούν μερικοί λόγοι για τους οποίους το ποσοστό απασχόλησης αυτού του πληθυσμού παραμένει χαμηλό και το τι μπορούν να κάνουν οι εργοδότες για να διασφαλίσουν ότι είναι δίκαιοι στην διαδικασία προσλήψεων.

Προκατάληψη

Υπάρχουν πολλαπλοί λόγοι για τους οποίους τόσο λίγα άτομα με αναπηρία είναι ενεργά στο εργατικό δυναμικό. Πρώτον, ο πληθυσμός αυτός αντιμετωπίζει διάφορες προκαταλήψεις που εμποδίζουν τους εργοδότες να τους προσλάβουν.

«Υπάρχει αυτή η προκατάληψη που πολλοί από εμάς έχουμε και είναι εν πολλοίς ασυνείδητη, ότι κάποιος που χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο δεν μπορεί να κάνει μια δουλειά εξίσου καλά με κάποιον που δεν χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο», υποστηρίζει η Τζέσικα Τούμαν, υπεύθυνη της Voya Cares, ενός προγράμματος της εταιρείας χρηματοοικονομικού προγραμματισμού Voya Financial που είναι αφιερωμένο στα άτομα με αναπηρία.

Στην πραγματικότητα, «μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με αναπηρία είναι στην πραγματικότητα πιο πιστά», λέει η ίδια. «Είναι εξίσου παραγωγικοί, αν όχι περισσότερο, και έχουν πολύ μικρότερη εναλλαγή στους ρόλους τους», προσθέτει.

Κατά μέσο όρο, οι εταιρείες των οποίων το εργατικό δυναμικό απασχολούσε άτομα με αναπηρίες είχαν έσοδα 28% υψηλότερα συγκριτικά με εκείνες που δεν απασχολούσαν, σύμφωνα με μια έκθεση του 2018 της εταιρείας πληροφορικής και συμβούλων Accenture.

Η παρανόηση του κόστους

Ενώ εξετάζουν τους υποψηφίους, οι εργοδότες μπορεί να υποθέσουν ότι η απασχόληση ατόμων με αναπηρία θα μπορούσε να κοστίσει ακριβά.

«Τα προγράμματα ανάγνωσης οθόνης, τα οπτικά βοηθήματα, τα ακουστικά βοηθήματα, ένα όρθιο γραφείο», αναφέρει η Τούμαν, «όλα αυτά τα πράγματα είναι αυτό που αποκαλούμε εύλογες προσαρμογές. Μια παρανόηση είναι ότι αυτές οι διευκολύνσεις είναι πραγματικά δαπανηρές και οι εργοδότες μπορεί να αποθαρρυνθούν από αυτό».

Στην πραγματικότητα, οι διευκολύνσεις για άτομα με αναπηρία συνήθως κοστίζουν μόλις 500 δολάρια, σύμφωνα με την Society for Human Resource Management. «Κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα δαπανηρό για τους περισσότερους εργοδότες», ισχυρίζεται η Τούμαν, η οποία προσθέτει ότι πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους «έρχονται στην πραγματικότητα στον χώρο εργασίας με τον δικό τους βοηθητικό εξοπλισμό».

Εταιρική κουλτούρα

Οι εταιρείες μπορούν να διαθέσουν πόρους για να διασφαλίσουν ότι οι πρακτικές τους στον τομέα των ανθρώπινων πόρων είναι δίκαιες και χωρίς αποκλεισμούς. Η σύμβουλος της DEI για το χώρο εργασίας Κιμ Κράουντερ συνιστά τη χρήση του LinkedIn.

«Έχουμε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι μιλούν ανοιχτά για τις αναπηρίες τους και τον αντίκτυπό τους στην επαγγελματική τους ζωή», επισημαίνει. «Κάντε προσλήψεις από το LinkedIn», προσθέτει.

Η Κράουντερ τονίζει επίσης τη σημασία της διασφάλισης μιας εταιρικής κουλτούρας που θα είναι ανοιχτή και χωρίς αποκλεισμούς.

Η Tούμαν από την πλευρά της συνιστά στους εργοδότες να αναζητήσουν βοήθεια για την εκπαίδευση και την ενσωμάτωση ατόμων με αναπηρία από οργανισμούς όπως το Disability IN και το Job Accommodation Network.

«Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια επιλογή, σωστά;» διερωτάται η Κράουντερ σχετικά με τη στάση των εταιρειών απέναντι στη συμμετοχικότητα οποιασδήποτε ομάδας. «Πρόκειται να γίνουμε ένας οργανισμός που δημιουργεί πρόσβαση σε όλους;». Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα έπρεπε να είναι θετική από όλους τους εργοδότες, τονίζει χαρακτηριστικά.

Πηγή: Οικονομικός Ταχυδρόμος(ΟΤ)

Η κληρονομιά των Special Olympics

Ποια είναι όμως τελικά η κληρονομιά αυτών των αγώνων; Ίσως η ορατότητα, η συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες στον αθλητισμό, την τέχνη, τη δημόσια δράση χωρίς φόβο και ντροπή. Το να βγουν μπροστά και να τραβήξουν πάνω τους τα φώτα. Και μέσα από την ορατότητα και τον δημόσιο διάλογο, η συνειδητοποίηση ότι η σύγχρονη κοινωνία είναι εκ φύσεως πολύχρωμη και πολυφωνική με ίσα δικαιώματα που πρέπει να παρέχονται σε όλους στο ακέραιο.  

Το Βερολίνο είναι μια πόλη με βαριά τη σκιά της ιστορίας. Το Ολυμπιακό Στάδιο, από όπου δόθηκε το έναυσμα για τους φετινούς Special Olympics για αθλητές και αθλήτριες με νοητική αναπηρία, έχει επίσης τη δική του βαριά ιστορία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1936 είχαν επισκιαστεί από την παρουσία του Χίτλερ. Τα ολυμπιακά ιδεώδη είχαν δώσει τη θέση τους στη ρατσιστική και μισαλλόδοξη εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία.

Σχεδόν 90 χρόνια μετά, στο ίδιο στάδιο διεξήχθησαν το προηγούμενο δεκαήμερο (17 με 25 Ιουνίου) οι Special Olympics, με 7.000 αθλητές από 180 χώρες, περίπου 18.000 εθελοντές, χιλιάδες προπονητές, επιτελεία, μέλη οικογενειών, 50.000 θεατές στην φαντασμαγορική Τελετή Έναρξης και συνολικά 300.000 επισκέπτες. Με μότο «μαζί ανίκητοι» στόχος των Special Olympics ήταν να σταλεί ένα μήνυμα για περισσότερη συμμετοχή, σύμπραξη, κατανόηση και σεβασμό των ατόμων με νοητικές αναπηρίες.

Εντυπωσιακές και κυρίως με μια συγκινητική και ελπιδοφόρα παρουσία ήταν οι πολυμελείς αποστολές Ελλάδας και Κύπρου, με 71 αθλητές από την Ελλάδα και 35 από την Κύπρο. Με αξιοθαύμαστες επιτυχίες και δεκάδες μετάλλια σε διάφορα αγωνίσματα: από τον στίβο, την κολύμβηση και την ποδηλασία μέχρι το μπάσκετ, τη ρυθμική και ενόργανη γυμναστική μέχρι το μπόουλινγκ και το μπότσε. Τα μετάλλια βέβαια στους συγκεκριμένους αγώνες δεν είναι αυτοσκοπός, διότι κερδισμένοι είναι ουσιαστικά όλοι όσοι κάνουν το ταξίδι και φτάνουν στο διεθνές αγωνιστικό τερέν.

«Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς…»

Eλλάδα και Κύπρος στα Special Olympics

 «Ήταν δεκαπέντε μέρες γεμάτες μοναδικά συναισθήματα, ξεπερνώντας τις προσδοκίες μας. Αυτοί οι παγκόσμιοι αγώνες έχουν συμβάλει πραγματικά στην κοινωνική αλλαγή μέσω της ένταξης. Ήταν στιγμές που έφεραν πραγματικά τον κόσμο κοντά σε μια εποχή, όπως η σημερινή, που το χρειαζόμαστε περισσότερο» αναφέρει στην DW η Γενική Γραμματέας των Special Olympics Κύπρου Ελένη Ρωσσίδου. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Απαιτούμε την ένταξη των αθλητών και αθλητριών μας στην κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Το Βερολίνο ήταν η ευκαιρία για να υπενθυμίσουμε στον κόσμο ότι όταν πρόκειται για την ένταξη η δράση πρέπει να ξεπερνά τις λέξεις». Για την ίδια πάντως υπάρχει ακόμη «αρκετός δρόμος σε παγκόσμιο επίπεδο που πρέπει να διανύσουμε» για να επιτευχθεί ο στόχος της πλήρους ένταξης των ατόμων με νοητική αναπηρία στη σύγχρονη κοινωνία.

Παρόμοια άποψη έχει και η Άρτεμις Βασιλικοπούλου, εθνική διευθύντρια Special Olympics Ελλάδας, που συμμετέχει στα Special Olympics από τα πρώτα βήματά τους στην Ελλάδα. «Υπάρχει ακόμη δρόμος» αναφέρει και η κ. Βασιλικοπούλου στην DW. Πλέον, όπως εξηγεί, έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα, από τον Μάιο έχουν αναγνωριστεί επίσημα ως «ομοσπονδία» κι έτσι μπορούν να χρηματοδοτούνται πια από τον κρατικό προϋπολογισμό, γεγονός που διευκολύνει το έργο τους. Μέχρι τώρα όλα γίνονταν με χορηγείες και δωρεές ιδιωτών και ιδρυμάτων.

«Στην αρχή είχαμε συναντήσει πολλά προβλήματα. Πλέον όμως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου όλοι γνωρίζουν τι είναι τα Special Olympics και πόσο σημαντική είναι η ένταξη των ατόμων αυτών μέσα από τον αθλητισμό στην κοινότητα, στην πόλη, στην περιφέρειά τους» αναφέρει χαρακτηριστικά. Το σημαντικό στοιχείο στην ελληνική αποστολή είναι ότι συμμετέχουν πλέον πολλοί αθλητές από την ελληνική επαρχία, οι οποίοι διαφορετικά δεν θα είχαν αυτές τις δυνατότητες. «Δίνεται η ευκαιρία σε άτομα με αναπηρία να ζήσουν εμπειρίες, που δεν θα μπορούσαν να ζήσουν με τίποτα. Ένας αθλητής από την Λευκάδα μπήκε για πρώτη φορά σε αεροπλάνο», μας λέει χαρακτηριστικά» ευχαριστώντας από καρδιάς όλα τα μέλη της αποστολής για τη συμβολή τους.

Τα πρακτικά εμπόδια και η μεγάλη εικόνα

Και για τη γερμανική κυβέρνηση οι Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics του Βερολίνου ήταν όχι απλώς ένα μεγάλο στοίχημα, αλλά «απόλυτη προτεραιότητα». Άλλωστε έννοιες όπως «ένταξη» και «συμπερίληψη» ακούει κανείς συχνά τόσο στο γερμανικό κοινοβούλιο όσο και στα επιμέρους γερμανικά υπουργεία. Για μια «σπουδαία διοργάνωση» έκανε λόγο ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς ο οποίος έδωσε διπλά το «παρών», στην τελετή έναρξης και σε αγώνα μπόουλινγκ. «Η συμμετοχή είναι σχεδόν πιο σημαντική από τη νίκη. Λίγοι κερδίζουν, αλλά όλοι συμμετέχουν και αυτό είναι πραγματικά υπέροχο», ανέφερε ο Όλαφ Σολτς. «Υποδειγματικοί αγώνες, πρότυπο και για άλλα αθλητικά γεγονότα» ήταν οι Special Olympics του Βερολίνου και για την Κριστιάνε Κραγιέφσκι, πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Special Olympics.

Στην πραγματικότητα όμως και στην Γερμανία οι αριθμοί δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικοί στο πεδίο της ένταξης και της συμμετοχής. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία μόνο το 8% των ατόμων με διανοητική αναπηρία στη Γερμανία έχουν πρόσβαση σε αθλητικές δραστηριότητες. Ποσοστό που απέχει πολύ από τον στόχο της γερμανικής κυβέρνησης για «προσβασιμότητα» στον αθλητισμό γύρω το 16%. Το ιδανικό για την Κραγιέφσκι θα ήταν κάποια ημέρα το ποσοστό αυτό να ανέλθει στο 36%, όπως ισχύει δηλαδή και για άτομα χωρίς διανοητική αναπηρία.

Πάντως και στους Special Olympics της γερμανικής πρωτεύουσας – η οποία σημειωτέον διεκδικεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2036 – αναδύθηκαν στην πράξη οι δυσκολίες και οι αδυναμίες για μια αποτελεσματική ένταξη των ατόμων με αναπηρία επί ίσοις όροις. Παρά τον ενθουσιασμό και την αφοσίωση διοργανωτών και εθελοντών, οι μεγάλες αποστάσεις, τα προβλήματα στις μετακινήσεις στην πόλη και μεταξύ των χώρων διεξαγωγής των αγωνισμάτων – υπό τον μανδύα των φιλικών προς το περιβάλλον ‘Green Games’, η βιαστική ίσως εκπαίδευση πολλών εθελοντών  αλλά κι ένα σκάνδαλο κακοποίησης στους κόλπους της γερμανικής ομάδας έδειξαν ότι η διοργάνωση αντίστοιχων αθλητικών γεγονότων απαιτεί ίσως ευρύτερη προετοιμασία, γνώση και κατάλληλες αστικές υποδομές. Και βέβαια τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις.

Ποια είναι όμως τελικά η κληρονομιά αυτών των αγώνων; Ίσως η ορατότητα, η συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες στον αθλητισμό, την τέχνη, τη δημόσια δράση χωρίς φόβο και ντροπή. Το να βγουν μπροστά και να τραβήξουν πάνω τους τα φώτα. Και μέσα από την ορατότητα και τον δημόσιο διάλογο, η συνειδητοποίηση ότι η σύγχρονη κοινωνία είναι εκ φύσεως πολύχρωμη και πολυφωνική με ίσα δικαιώματα που πρέπει να παρέχονται σε όλους στο ακέραιο.

Πηγή: DW

Έρευνα: Η διαφορετικότητα στους χώρους εργασίας ενισχύει την παραγωγικότητα

Η απόδοση των στελεχών αυξήθηκε κατά 33% μετά από την εκπαίδευση σε ζητήματα Diversity & Inclusion.

Η καλύτερη αξιοποίηση της διαφορετικότητας στους χώρους εργασίας, αποτελεί ζητούμενο πλέον για τις επιχειρήσεις στην προσπάθειά τους να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους και να γίνουν πιο ανταγωνιστικές.

Σύμφωνα με την Adecco, καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να βελτιωθεί το diversity (ποικιλομορφία) εντός των επιχειρήσεων, άρα να υπάρξει καλύτερη κατανόηση και αποδοχών των διαφορών ανάμεσα στους ανθρώπους. Γίνεται ολοένα και περισσότερο αντιληπτό ότι η συμπερίληψη στον κόσμο της εργασίας ατόμων που ανήκουν σε διαφορετική εθνικότητητα, ηλικία, φύλο ή θρησκεία ή με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, καθώς και ατόμων με ειδικές ανάγκες, μόνο οφέλη μπορεί να προσφέρει.

Σεβασμός της διαφορετικότητας

Ενδεικτικό της έμφασης που δίνουν πλέον οι επιχειρήσεις στα θέματα σεβασμού της διαφορετικότητας είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με το Harvard Business Review, το 60% των εταιρειών στοχεύει στο να υπάρχει ποικιλομορφία ακόμα και σε διοικητικές θέσεις.

Πολύ σημαντικό ρόλο στην προώθηση της διαφορετικότητας και στη θεμελίωση της ισότητας στο εργασιακό περιβάλλον διαδραματίζει και η συνεχής εκπαίδευση των εργαζομένων μέσα από προγράμματα αναβάθμισης δεξιοτήτων.

Πρόσφατη έρευνα της εταιρείας Ezra ανέδειξε τη σημασία που έχει η εκπαίδευση των εργαζομένων σε θέματα Diversity & Inclusion και πώς αυτή επηρεάζει την παραγωγικότητα. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, η απόδοση των στελεχών αυξήθηκε κατά 33% μετά από την
εκπαίδευση σε ζητήματα Diversity & Inclusion.

Επίσης, το 31% των συμμετεχόντων που έχει αποχωρήσει πρόσφατα από την εργασία του δήλωσε ότι βασικός λόγος στην απόφασή του ήταν η έλλειψη προοπτικών εξέλιξης και η απουσία εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Συναισθηματική νοημοσύνη

Στο ίδιο πλαίσιο, πρόσφατη έρευνα του Ομίλου Adecco ανέδειξε ότι μόνο το 50% των εργαζομένων
διεθνώς έχει πρόσβαση σε προγράμματα ανάπτυξης νέων δεξιοτήτων. Τα ευρήματα αυτά καταδεικνύουν την ανάγκη που υπάρχει για περισσότερη εκπαίδευση των εργαζομένων πάνω σε ζητήματα διαφορετικότητας και ποικιλομορφίας, ώστε οι επιχειρήσεις να προσφέρουν ίσες ευκαιρίες σε όλα τα στελέχη τους για να «ευδοκιμήσουν» και να διαγράψουν μία επιτυχημένη πορεία. Επίσης, οι εκπαιδεύσεις ενισχύουν τη δυναμική των ομάδων εργασίας σε μια επιχείρηση, καθώς επιτρέπουν στην ηγετική ομάδα να εντοπίσει πιθανές ελλείψεις στις δεξιότητες των στελεχών και να μεριμνήσει άμεσα για την αναβάθμισή τους. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υιοθετήσουν ένα συμπεριληπτικό μοντέλο
ηγεσίας που θα προάγει ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον χωρίς αποκλεισμούς, που θα
αγκαλιάζει την ποικιλομορφία.

Σύμφωνα με την Adecco, απαραίτητο συστατικό στην καλλιέργεια μιας υποστηρικτικής εργασιακής κουλτούρας είναι και η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης τόσο για τους εργοδότες όσο και για τους εργαζομένους. Ενισχύοντας δεξιότητες όπως η ενσυναίσθηση και η αυτοκυριαρχία, τα στελέχη μιας επιχείρησης μαθαίνουν να συνεργάζονται αρμονικά, αξιοποιώντας τις αντίθετες απόψεις για να επιτύχουν καινοτόμους στόχους, αλλά και να ενισχύσουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Ο Κωνσταντίνος Μυλωνάς Cluster Head του Ομίλου Adecco σε Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία & Τσεχία δηλώνει σχετικά: «Μία από τις πιο σημαντικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια είναι η στάση των εταιρειών απέναντι σε στερεότυπα, προκαταλήψεις και πρακτικές του παρελθόντος, καθώς ολοένα και περισσότερες εταιρείες τοποθετούν στο επίκεντρο της στρατηγικής τους ζητήματα σεβασμού, ισότητας και ισοτιμίας. Σε αυτές τις αναδυόμενες συνθήκες, έγινε επιτακτική η ανάγκη υιοθέτησης ενός μοντέλου ηγεσίας που δεν θα επιτρέπει τις διακρίσεις και θα εναντιώνεται σε κάθε μορφή αποκλεισμού. Προάγοντας ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον εργασίας και αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες
εκπαίδευσης πάνω σε αυτά τα ζητήματα, διασφαλίζεται η ισότιμη μεταχείριση του εργατικού δυναμικού μιας επιχείρησης».

Πηγή: Η Ναυτεμπορική

ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΒΟΗΘΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Η οργάνωση «Σκύλοι Βοηθοί Ελλάδας» εκπαιδεύει σκύλους-οδηγούς για ανθρώπους με προβλήματα όρασης και παιδιά με αυτισμό, προσφέροντάς τους τόσο πρακτική όσο και συναισθηματική βοήθεια.

Σε μια κοινωνία που η κάθε μορφή διαφορετικότητας αντιμετωπίζεται συχνά με καχυποψία, οι δυσκολίες που βιώνουν οι άνθρωποι με αναπηρίες είναι πολλές. Τόσο σε καθημερινά, πρακτικά θέματα, όπως η κυκλοφορία στον δρόμο, όσο και σε ζητήματα έλλειψης ανεξαρτησίας ή συναισθηματικής στήριξης – για να μην παραβλέπουμε και το ζήτημα του στίγματος, που δυστυχώς υφίσταται ακόμα.

Την καθημερινότητα των ατόμων αυτών προσπαθεί να διευκολύνει η μη κερδοσκοπική οργάνωση «Σκύλοι Βοηθοί Ελλάδας», που ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 2021. Αφορμή στάθηκε η τεράστια ανάγκη που εντόπισαν οι άνθρωποι της οργάνωσης για την ύπαρξη σκύλων βοηθών στα παιδιά με αυτισμό και η πίστη ότι ένας σκύλος βοηθός μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Οι σκύλοι οδηγοί αυξάνουν σημαντικά την ασφάλεια των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν νοητικές δυσλειτουργίες ή προβλήματα όρασης. Τους βοηθούν τόσο πρακτικά, αυξάνοντας μεταξύ άλλων την ασφάλειά τους στο δρόμο, όσο και συναισθηματικά.

Ο σκύλος «διδάσκει στο άτομο να αναλαμβάνει ευθύνες. Επίσης, βοηθάει στην αλληλεπίδρασή του με άλλα άτομα, στην επαναφορά του από τη συναισθηματική απορρύθμιση που ακολουθεί μια κατάρρευση ή μια συναισθηματική έκρηξη, ενώ προσφέρει ακόμη και καλύτερη ποιότητα ύπνου», μας είπε η Έφη Λάγγαρη, υπεύθυνη marketing και χορηγιών της οργάνωσης.

Μιλήσαμε μαζί της για τον σκοπό, τους στόχους αλλά και την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός τέτοιου οργανισμού.

– Ποιος είναι ο σκοπός και το όραμα της οργάνωσης;

Οι «Σκύλοι Βοηθοί Ελλάδας» είναι μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, που εκπαιδεύει σκύλους για ανθρώπους με αναπηρία και τους προσφέρει εντελώς δωρεάν. Στηρίζεται σε δωρεές προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της.

Προκειμένου να πετύχουμε το όραμά μας, έχουμε δεσμευτεί να εκπαιδεύουμε σκύλους βοηθούς σύμφωνα με τα υψηλότερα πρότυπα και να εκπαιδεύουμε τα ΑμεΑ και τους φροντιστές τους, ώστε να δημιουργήσουν δυνατή σχέση με τον σκύλο βοηθό. Επίσης, μέσα από παρουσιάσεις στοχεύουμε να αλλάξουμε τη νοοτροπία της κοινωνίας, για να συμπεριλάβει τα ΑμεΑ ως ισάξια και ισότιμα μέλη της.

Όραμα μας είναι κάθε ΑμεΑ στη χώρα μας να μπορεί να ζει με έναν σκύλο βοηθό, που θα παρέχει σε αυτό ή/και στους φροντιστές του καλύτερη ποιότητα ζωής, μέσω των αξιών της ανεξαρτησίας, της ασφάλειας, του κοινωνικού θαυμασμού, της συναισθηματικής στήριξης, της ψυχικής ηρεμίας και της ανιδιοτελούς αγάπης.

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΒΟΗΘΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ.

– Πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που προσφέρει ένας σκύλος-βοηθός;

Πιστεύουμε πως οι σκύλοι βοηθοί φέρνουν μεγάλη θετική αλλαγή στην καθημερινότητα των ανθρώπων με αναπηρία. Για παράδειγμα, ένας σκύλος οδηγός για άτομα με τύφλωση προσφέρει ασφάλεια, αυτονομία και αυτοπεποίθηση στο άτομο, όταν θέλει να κινηθεί σε άγνωστο χώρο. Αποφεύγει εμπόδια, όπως λακκούβες, απροσπέλαστα πεζοδρόμια, κλαδιά από δέντρα κ.ά., και μπορεί να μετακινείται γρήγορα και με ασφάλεια στους αφιλόξενους δρόμους της Ελλάδας. Ο άνθρωπος με τύφλωση έχει πια πρόσβαση σε υπηρεσίες και εμπειρίες που παλαιότερα μπορεί να ήταν πιο δύσκολο.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι στο οποίο φέρνει μεγάλη αλλαγή ο σκύλος βοηθός είναι ότι αλλάζει τη νοοτροπία της κοινωνίας ως προς τα άτομα με αναπηρία. Με άλλα λόγια, όταν πια βγουν με τον σκύλο βοηθό έξω, οι άνθρωποι τους κοιτάζουν με θαυμασμό και θέλουν να τους μιλήσουν για να μάθουν περισσότερα για τον σκύλο και την εκπαίδευσή του.

– Πώς εκπαιδεύετε έναν σκύλο βοηθό;

Οι σκύλοι βοηθοί μας εκπαιδεύονται σύμφωνα με τα υψηλότερα πρότυπα από διεθνείς οργανισμούς και πάντα με θετικό τρόπο, επιβραβεύοντας δηλαδή την επιθυμητή συμπεριφορά. Η εκπαίδευση διαρκεί περίπου 2 χρόνια και ξεκινά από όταν το κουτάβι είναι 10 εβδομάδων.

Ο σκύλος βοηθός, προκειμένου να αποφοιτήσει, πρέπει να αριστεύσει στις απαραίτητες εξετάσεις ικανότητας και χαρακτήρα, ώστε να είμαστε σίγουροι για την ποιότητα της δουλειάς του.

– Επιλέγετε σκυλιά από συγκεκριμένη ράτσα;

Αυτή τη στιγμή επιλέγουμε Labrador Retriever ή Golden Retriever. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτά τα σκυλιά από τη φύση τους είναι ανθρωποκεντρικά, έξυπνα, αγαπάνε τα παιδιά, τους αρέσει να εργάζονται, δεν είναι επιθετικά και το μέγεθός τους βολεύει και για σκύλους-οδηγούς αλλά και να λειτουργήσουν ως «άγκυρα» σε ένα παιδί με αυτισμό, που ένα μικρότερο σκυλί δεν θα μπορούσε.

Παρ’ όλα αυτά, στο μέλλον θα εντάξουμε και άλλες ράτσες, ανάλογα με τις ανάγκες του ατόμου με αναπηρία.

– Από τη στιγμή που δίνετε έναν σκύλο-βοηθό, υπάρχουν υποχρεώσεις και καθήκοντα που πρέπει να έχει ο χειριστής απέναντι στον σκύλο;

Η ευημερία και η ευζωία του σκύλου αποτελούν αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για εμάς. Επίσης,πρέπει να φροντίζουν να διατηρείται το επίπεδο της εκπαίδευσή του, προκειμένου να διασφαλίζεται η ασφάλεια όλων. Για αυτούς τους λόγους τα σκυλιά μας δεν χαρίζονται, αλλά δανείζονται με χρησιδάνειο, και παραμένουμε σε επαφή με τις οικογένειες και τους χειριστές για όσα χρόνια χρειαστεί να εργαστούν.

ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΒΟΗΘΟ ΕΝΑΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ.

– Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε κατά την εκπαίδευση ενός σκύλου;

Αυτή τη στιγμή, η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε είναι οι περιορισμένοι οικονομικοί πόροι. Όπως προαναφέραμε, η εκπαίδευση διαρκεί περίπου 2 χρόνια και αυτό μεταφράζεται σε περίπου 20.000 € μέχρι να παραδοθεί ένας σκύλος βοηθός.

– Τα άτομα που παίρνουν έναν σκύλο-βοηθό χρειάζονται επίσης εκπαίδευση;

Πάντα, προτού παραδώσουμε έναν σκύλο-βοηθό, φροντίζουμε να έχει γίνει το σωστό «ταίριασμα» με τον χειριστή του, γιατί θέλουμε και οι δύο μεριές να είναι χαρούμενες. Έτσι, μέρος της εκπαίδευσης είναι και η εκπαίδευση του χειριστή ή και της οικογένειας.

– Τι είδους σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στο άτομο και τον σκύλο;

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και μοναδική, όμως αυτό που βλέπουμε σχεδόν σε όλους είναι η ασφάλεια, η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη προς τον σκύλο. Είναι μια σχέση ανιδιοτελούς αγάπης και φροντίδας που έρχεται και από τις δύο μεριές.

Ειδικά σε περιπτώσεις παιδιών με αυτισμό, το παιδί βρίσκει στον σκύλο έναν μοναδικό φίλο που μπορεί να εμπιστευτεί και να επικοινωνήσει. Όπως σε κάθε άνθρωπο που έχει σκύλο, η συντροφικότητα που προσφέρουν είναι κάτι ανεκτίμητο.

– Τι συμβαίνει όταν ο σκύλος δεν μπορεί πλέον λόγω ηλικίας ή άλλων συνθηκών να βοηθήσει το άτομο; Μπορεί το άτομο να ανταπεξέλθει μόνο του ή χρειάζεται έναν νέο σκύλο-βοηθό;

Τα άτομα με οπτική αναπηρία, όπως είπαμε προηγουμένως, είναι ανεξάρτητα στην κίνησή τους, έχοντας εκπαιδευτεί στο λευκό μπαστούνι. Οπότε, εάν ο σκύλος τους για κάποιον λόγο (π.χ. λόγω ηλικίας) βγει από το πρόγραμμα, είναι σε θέση να μετακινηθούν ανεξάρτητα. Η μετακίνηση βέβαια με έναν σκύλο οδηγό προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια και ταχύτητα.

Στην περίπτωση των σκύλων βοηθών για παιδιά με αυτισμό, ο στόχος μας είναι σε βάθος χρόνου το παιδί να μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του και χωρίς σκύλο. Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, καθώς μιλάμε για το φάσμα του αυτισμού, οπότε υπάρχουν και διαφορετικές ανάγκες.

– Αναφέρατε ότι οργανώνετε προγράμματα σε σχολεία. Ποιος είναι ο σκοπός αυτών των δράσεων;

Μέσα από παιχνίδι και δράσεις, τα παιδιά κατανοούν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους τα άτομα με οπτική αναπηρία μπορούν να κινηθούν, να διαβάσουν, να παίξουν, να μαγειρέψουν κ.λπ. Ανάλογα με το πρόγραμμα, τα παιδιά χωρίζονται σε μικρές ομάδες, μαθαίνουν για τη γραφή Braille, κλείνουν τα μάτια και παίζουν παιχνίδια χρησιμοποιώντας τις υπόλοιπες αισθήσεις, κάνουν μικρές διαδρομές με το λευκό μπαστούνι. Ενημερώνονται για τους σκύλους οδηγούς και γνωρίζουν από κοντά κάποιους από αυτούς.

Στο τέλος, όλοι μαζί, μαθητές και εθελοντές, αναλύουν και αξιολογούν όσα βίωσαν, ώστε να γίνει αντιληπτό το μήνυμα της διαφορετικότητας και η σπουδαιότητα της εκπαίδευσης και της ενημέρωσης.

– Τι σχεδιάζετε για το μέλλον;

Στόχος μας είναι να εντάξουμε 5 νέα κουτάβια στο πρόγραμμά μας που θα γίνουν σκύλοι βοηθοί για παιδιά με αυτισμό. Επίσης, σχεδιάζουμε την Ημέρα Ενημέρωσης όπου θα μπορούν να παρευρεθούν οικογένειες που ενδιαφέρονται για σκύλο-βοηθό. Θα χαρούμε να σας δούμε εκεί!

Πηγή: OW

Παγκόσμιο Άρσης Βαρών στο Ντουμπάι!

Η Μαρία Μάρκου κατέκτησε την 6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Άρσης Βαρών σε Πάγκο που έγινε στο Ντουμπάι!

Αναλυτικά η ανάρτησή της:

«6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Άρσης Βαρών σε Πάγκο στο Ντουμπάι – World Para Powerlifting – World Championships 2023 με 100 κιλά, που αποτελεί, επίσης, νέο Παγκύπριο ρεκόρ στην κατηγορία -61 κιλά.

Παρόλο που βρισκόμουν σε άσχημη μέρα, κατάφερα με την άρση των 100 κιλών να παραμείνω στη λίστα για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου το 2024. Δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένη από τη χθεσινή μου απόδοση, ωστόσο, αυτός ο αγώνας ανήκει πλέον στο παρελθόν, και παραμένω προσηλωμένη στον μεγάλο μου στόχο, την εξασφάλιση θέσης στην Παραολυμπιάδα.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον προπονητή μου Dimitris Ioannidis , την συνοδό μου Christina Kalli και όλη την ομάδα που ήταν στο πλευρό μου και σε αυτό τον αγώνα. Ευχαριστώ, επίσης, όλους για τη στήριξή σας, και υπόσχομαι ότι με σκληρότερη δουλειά και αφοσίωση θα έρθουν μεγαλύτερες επιτυχίες».

Πηγή: Super Sports FM

Η κληρονομιά των Special Olympics

Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκαν στο Βερολίνο οι Special Olympics. Μια γιορτή του αθλητισμού που μας κάνει να αναρωτηθούμε: είμαστε έτοιμοι για την ένταξη και τη συμπερίληψη;

Το Βερολίνο είναι μια πόλη με βαριά τη σκιά της ιστορίας. Το Ολυμπιακό Στάδιο, από όπου δόθηκε το έναυσμα για τους φετινούς Special Olympics για αθλητές και αθλήτριες με νοητική αναπηρία, έχει επίσης τη δική του βαριά ιστορία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1936 είχαν επισκιαστεί από την παρουσία του Χίτλερ. Τα ολυμπιακά ιδεώδη είχαν δώσει τη θέση τους στη ρατσιστική και μισαλλόδοξη εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία.

Σχεδόν 90 χρόνια μετά, στο ίδιο στάδιο διεξήχθησαν το προηγούμενο δεκαήμερο (17 με 25 Ιουνίου) οι Special Olympics, με 7.000 αθλητές από 180 χώρες, περίπου 18.000 εθελοντές, χιλιάδες προπονητές, επιτελεία, μέλη οικογενειών, 50.000 θεατές στην φαντασμαγορική Τελετή Έναρξης και συνολικά 300.000 επισκέπτες. Με μότο «μαζί ανίκητοι» στόχος των Special Olympics ήταν να σταλεί ένα μήνυμα για περισσότερη συμμετοχή, σύμπραξη, κατανόηση και σεβασμό των ατόμων με νοητικές αναπηρίες.

Εντυπωσιακές και κυρίως με μια συγκινητική και ελπιδοφόρα παρουσία ήταν οι πολυμελείς αποστολές Ελλάδας και Κύπρου, με 71 αθλητές από την Ελλάδα και 35 από την Κύπρο. Με αξιοθαύμαστες επιτυχίες και δεκάδες μετάλλια σε διάφορα αγωνίσματα: από τον στίβο, την κολύμβηση και την ποδηλασία μέχρι το μπάσκετ, τη ρυθμική και ενόργανη γυμναστική μέχρι το μπόουλινγκ και το μπότσε. Τα μετάλλια βέβαια στους συγκεκριμένους αγώνες δεν είναι αυτοσκοπός, διότι κερδισμένοι είναι ουσιαστικά όλοι όσοι κάνουν το ταξίδι και φτάνουν στο διεθνές αγωνιστικό τερέν.

«Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς…»

 «Ήταν δεκαπέντε μέρες γεμάτες μοναδικά συναισθήματα, ξεπερνώντας τις προσδοκίες μας. Αυτοί οι παγκόσμιοι αγώνες έχουν συμβάλει πραγματικά στην κοινωνική αλλαγή μέσω της ένταξης. Ήταν στιγμές που έφεραν πραγματικά τον κόσμο κοντά σε μια εποχή, όπως η σημερινή, που το χρειαζόμαστε περισσότερο» αναφέρει στην DW η Γενική Γραμματέας των Special Olympics Κύπρου Ελένη Ρωσσίδου. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Απαιτούμε την ένταξη των αθλητών και αθλητριών μας στην κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Το Βερολίνο ήταν η ευκαιρία για να υπενθυμίσουμε στον κόσμο ότι όταν πρόκειται για την ένταξη η δράση πρέπει να ξεπερνά τις λέξεις». Για την ίδια πάντως υπάρχει ακόμη «αρκετός δρόμος σε παγκόσμιο επίπεδο που πρέπει να διανύσουμε» για να επιτευχθεί ο στόχος της πλήρους ένταξης των ατόμων με νοητική αναπηρία στη σύγχρονη κοινωνία.

Παρόμοια άποψη έχει και η Άρτεμις Βασιλικοπούλου, εθνική διευθύντρια Special Olympics Ελλάδας, που συμμετέχει στα Special Olympics από τα πρώτα βήματά τους στην Ελλάδα. «Υπάρχει ακόμη δρόμος» αναφέρει και η κ. Βασιλικοπούλου στην DW. Πλέον, όπως εξηγεί, έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα, από τον Μάιο έχουν αναγνωριστεί επίσημα ως «ομοσπονδία» κι έτσι μπορούν να χρηματοδοτούνται πια από τον κρατικό προϋπολογισμό, γεγονός που διευκολύνει το έργο τους. Μέχρι τώρα όλα γίνονταν με χορηγείες και δωρεές ιδιωτών και ιδρυμάτων.

«Στην αρχή είχαμε συναντήσει πολλά προβλήματα. Πλέον όμως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου όλοι γνωρίζουν τι είναι τα Special Olympics και πόσο σημαντική είναι η ένταξη των ατόμων αυτών μέσα από τον αθλητισμό στην κοινότητα, στην πόλη, στην περιφέρειά τους» αναφέρει χαρακτηριστικά. Το σημαντικό στοιχείο στην ελληνική αποστολή είναι ότι συμμετέχουν πλέον πολλοί αθλητές από την ελληνική επαρχία, οι οποίοι διαφορετικά δεν θα είχαν αυτές τις δυνατότητες. «Δίνεται η ευκαιρία σε άτομα με αναπηρία να ζήσουν εμπειρίες, που δεν θα μπορούσαν να ζήσουν με τίποτα. Ένας αθλητής από την Λευκάδα μπήκε για πρώτη φορά σε αεροπλάνο», μας λέει χαρακτηριστικά» ευχαριστώντας από καρδιάς όλα τα μέλη της αποστολής για τη συμβολή τους.

Τα πρακτικά εμπόδια και η μεγάλη εικόνα

Και για τη γερμανική κυβέρνηση οι Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics του Βερολίνου ήταν όχι απλώς ένα μεγάλο στοίχημα, αλλά «απόλυτη προτεραιότητα». Άλλωστε έννοιες όπως «ένταξη» και «συμπερίληψη» ακούει κανείς συχνά τόσο στο γερμανικό κοινοβούλιο όσο και στα επιμέρους γερμανικά υπουργεία. Για μια «σπουδαία διοργάνωση» έκανε λόγο ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς ο οποίος έδωσε διπλά το «παρών», στην τελετή έναρξης και σε αγώνα μπόουλινγκ. «Η συμμετοχή είναι σχεδόν πιο σημαντική από τη νίκη. Λίγοι κερδίζουν, αλλά όλοι συμμετέχουν και αυτό είναι πραγματικά υπέροχο», ανέφερε ο Όλαφ Σολτς. «Υποδειγματικοί αγώνες, πρότυπο και για άλλα αθλητικά γεγονότα» ήταν οι Special Olympics του Βερολίνου και για την Κριστιάνε Κραγιέφσκι, πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Special Olympics.

Στην πραγματικότητα όμως και στην Γερμανία οι αριθμοί δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικοί στο πεδίο της ένταξης και της συμμετοχής. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία μόνο το 8% των ατόμων με διανοητική αναπηρία στη Γερμανία έχουν πρόσβαση σε αθλητικές δραστηριότητες. Ποσοστό που απέχει πολύ από τον στόχο της γερμανικής κυβέρνησης για «προσβασιμότητα» στον αθλητισμό γύρω το 16%. Το ιδανικό για την Κραγιέφσκι θα ήταν κάποια ημέρα το ποσοστό αυτό να ανέλθει στο 36%, όπως ισχύει δηλαδή και για άτομα χωρίς διανοητική αναπηρία.

Πάντως και στους Special Olympics της γερμανικής πρωτεύουσας – η οποία σημειωτέον διεκδικεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2036 – αναδύθηκαν στην πράξη οι δυσκολίες και οι αδυναμίες για μια αποτελεσματική ένταξη των ατόμων με αναπηρία επί ίσοις όροις. Παρά τον ενθουσιασμό και την αφοσίωση διοργανωτών και εθελοντών, οι μεγάλες αποστάσεις, τα προβλήματα στις μετακινήσεις στην πόλη και μεταξύ των χώρων διεξαγωγής των αγωνισμάτων – υπό τον μανδύα των φιλικών προς το περιβάλλον ‘Green Games’ -, η βιαστική ίσως εκπαίδευση πολλών εθελοντών  αλλά κι ένα σκάνδαλο κακοποίησης στους κόλπους της γερμανικής ομάδας έδειξαν ότι η διοργάνωση αντίστοιχων αθλητικών γεγονότων απαιτεί ίσως ευρύτερη προετοιμασία, γνώση και κατάλληλες αστικές υποδομές. Και βέβαια τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις.

Ποια είναι όμως τελικά η κληρονομιά αυτών των αγώνων; Ίσως η ορατότητα, η συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες στον αθλητισμό, την τέχνη, τη δημόσια δράση χωρίς φόβο και ντροπή. Το να βγουν μπροστά και να τραβήξουν πάνω τους τα φώτα. Και μέσα από την ορατότητα και τον δημόσιο διάλογο, η συνειδητοποίηση ότι η σύγχρονη κοινωνία είναι εκ φύσεως πολύχρωμη και πολυφωνική με ίσα δικαιώματα που πρέπει να παρέχονται σε όλους στο ακέραιο.  

Πηγή: DW

Έβερεστ: Κωφοί ορειβάτες κατακτούν την ψηλότερη κορυφή του κόσμου

Ο Scott Lehmann και η Shayna Unger είναι ένα κωφό ζευγάρι, που διατηρούν κανάλι στο YouTube. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το κανάλι; Η καταγραφή των εμπειριών τους για το πώς είναι να έχεις χάσει την ακοή σου και να ανεβαίνεις στις ψηλότερες κορυφές βουνών σε όλο τον κόσμο, όπως μεταδίδει το CNN.

Η αγάπη τους, για αυτό που κάνουν, τους κατέστησε από τους πρώτους κωφούς παγκοσμίως που κατορθώνουν να ανέβουν το βουνό Έβερεστ. Στη διαδρομή τους, συνέβη κάτι το αναπάντεχο: συναντήθηκαν με τον δεύτερο κωφό που μπόρεσε να φτάσει στην κορυφή αυτού του βουνού, τον υπήηκο Μαλαισίας, Hawari Hashim. Εκείνος το κατόρθωσε όχι πολύ μακριά χρονικά, δηλαδή, στις 18 Μαΐου. Ο πρώτος που το κατάφερε ήταν ο Ιάπωνας αναρριχητής, Satoshi Tamura το 2016.

Μάλιστα, οι τρεις τους το πέτυχαν μερικά χρόνια μετά την ακύρωση της απαγόρευσης ανάβασης στο υψηλότερο βουνό των Ιμαλαΐων από το ανώτατο δικαστήριο του Νεπάλ. Αυτό οδήγησε σε εκδηλώσεις περηφάνειας από την παγκόσμια κοινότητα Κωφών.

Το χρονικό της απαγόρευσης

Το 2017, το Νεπάλ ανακοίνωσε ότι δεν θα εκδίδει πλέον άδειες αναρρίχησης σε άτομα με αναπηρία, μέσα στις οποίες περιλαμβανόταν η κώφωση, με ορισμένους να ισχυρίζονται ότι θα δημιουργούσε περισσότερη δουλειά για τους Σέρπα.

Η απαγόρευση αυτή έφερε κύματα αντιδράσεων σε όλους τους ορειβάτες που έχουν κάποια μορφή αναπηρίας. Μεσά σε αυτούς, ήταν και ο Hari Budha Magar, γεννημένος στο Νεπάλ, ο οποίος έχασε και τα δυο του πόδια, όταν πάτησε νάρκη, ενώ υπηρετούσε στο Αφγανιστάν. Αποτέλεσε από τους πρωτεργάτες που πάλεψαν για την άρση της απαγόρευσης. Τελικά, αυτή έπαψε να υφίσταται το 2018.

Ο Magar κατόρθωσε να ανέβει με επιτυχία το Έβερεστ στις 19 Μαΐου, με αποτέλεσμα να γίνει ο πρώτος διπλά ακρωτηριασμένος πάνω από το γόνατο που ολοκλήρωσε την ανάβαση.

Η εμπειρία του ζευγαριού Scott Lehmann και Shayna Unger

Οι περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στο Έβερστ -δυνατός αέρας, στροβιλιζόμενο χιόνι, σκοτάδι- δυσκολεύουν έτσι κι αλλιώς οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας, είτε κάποιος είναι κωφός είτε όχι.

Το ζευγάρι κάνει χρήση του Big, μεταφραστικής εφαρμογής φωνής σε κείμενο, προκειμένου να διευκολύνεται η επικοινωνία με τους ντόπιους, τους οδηγούς και λοιπούς ορειβάτες. Όμως, το σήμα σε μεγάλο υψόμετρο είναι κάκιστο. Επιπλέον δυσκολία και η ίδια η πληκτρολόγηση στα 25.000 πόδια -άρα και απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες για τα εκτεθιμένα χέρια-, αφού θα πρέπει να αφαιρεθούν πρώτα τα γάντια για να γίνει χρήση της οθόνης αφής.

Τελικά, ο Unger και ο η Lehmann αποφάσισαν να υποθέσουν ότι καμία τεχνολογία δεν θα λειτουργούσε για αυτούς στο Έβερεστ και ξεκίνησαν να μάθουν να επικοινωνούν όσο το δυνατόν περισσότερο χωρίς αυτήν. Έτσι, συνεργάστηκαν με τους Σέρπα, προκειμένου να συμφωνήσουν ότι θα χρησιμοποιούν κάποιες οπτικές ενδείξεις και σήματα, για να μπορέσουν να επικοινωνούν. Τελικά, μπόρεσαν να επικοινωνούν χωρίς την εφαρμογή.

“Υπάρχουν πολλά διαφορετικά εμπόδια που έπρεπε να περάσουμε για να φτάσουμε στο Έβερεστ, οπότε όταν φτάσαμε στην κορυφή νιώσαμε ότι ξεπεράσαμε τις πιθανότητες”, λέει ο Unger. “Ήμασταν πραγματικά περήφανοι για τον εαυτό μας”, προσθέτει.

Σημειώνεται ότι κοντά στην κορυφή, η μάσκα της Lehmann γέμισε πάγο και άρχισε να πανικοβάλλεται. Παρόλα αυτά, μπόρεσε να έρθει σε επικοινωνία με τον Σέρπα που βρισκόταν μαζί, ο οποίος έφτιαξε γρήγορα τη μάσκα και επανέφερε το γκρουπ σε τροχιά.

Τέτοια παραδείγμα αποδεικνύουν ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι ακατόρθωτο.

Πηγή: News 24/7

Λουξεμβούργο: Προσβάσιμη πόλη για όλους!

Συντάκτης : Ablebook

Μια πόλη είναι προσβάσιμη όταν όλοι οι κάτοικοι μπορούν να ζουν σε αυτή και να χρησιμοποιούν όλα τα αντικείμενα και όλες τις υπηρεσίες χωρίς προβλήματα. Το Λουξεμβούργο βραβεύτηκε ως η προσβάσιμη πόλη της Ευρώπης το 2022! Ποια πόλη θα βραβευτεί φέτος; Φυσικά δεν γίνεται λόγος για το ίδιο το βραβείο καθαυτό αλλά για τις σωστές πρακτικές που υιοθετούν τα αστικά κέντρα και ωφελούν τους πολίτες τους.

Το Βραβείο Προσβάσιμης Πόλης – EU Access City Award, είναι ένα βραβείο που απονέμεται κάθε χρόνο στις πόλεις που καταβάλλουν προσπάθειες για να είναι προσβάσιμες και διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η απονομή του Βραβείου Προσβάσιμης Πόλης ξεκίνησε το 2010 και  υπενθυμίζει στις πόλεις, πόσο σημαντικό είναι να είναι προσβάσιμες σε όλους. Οι βραβευμένες πόλεις και χώρες υλοποιούν «σχεδιασμούς για όλους». Το Βραβείο Προσβάσιμης Πόλης προσφέρει στις πόλεις της Ευρώπης την ευκαιρία να παρουσιάσουν τις προσπάθειές τους να γίνουν προσβάσιμες για όλους.

Συγκεκριμένα, η πόλη του Λουξεμβούργου είναι χτισμένη σε βράχο και ως εκ τούτου βρίσκεται σε έδαφος με απότομους βράχους και βαθιές κοιλάδες. Αυτό καθιστά την προσβασιμότητα πιο δύσκολη επειδή οι δρόμοι είναι λοφώδεις και στενοί.
Όμως, η πόλη του Λουξεμβούργου κέρδισε το βραβείο επειδή σχεδιάζει, εργάζεται και καταβάλλει συνεχώς προσπάθειες ώστε οι υποδομές και οι υπηρεσίες της να είναι προσβάσιμες σε όλους τους πολίτες και τους επισκέπτες του, σε πολλά επίπεδα όπως την απασχόληση, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, την αναψυχή και τις μεταφορές. Η φιλοσοφία της πόλης είναι να σχεδιάζει και να υλοποιεί μέτρα, έργα και υποδομές σε άμεση συνεννόηση με τους πολίτες που επηρεάζονται από αυτά. 

Μέτρα μιας προσβάσιμης πόλης:

Πιο συγκεκριμένα, υλοποιεί τα εξής μέτρα ανάμεσα σε άλλα: δωρεάν δημόσια συγκοινωνία, προσαρμογές υπαρχουσών υποδομών ώστε να επιτρέπουν την απρόσκοπτη μετακίνηση και πρόσβαση σε όλους τους πολίτες, δημιουργεί  νέα έργα με όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα,  βάζει Bluetooth στα μέσα μεταφοράς ώστε να εξυπηρετούνται άτομα με προβλήματα όρασης, ενώ με νέες ψηφιακές τεχνολογίες παρέχονται χρήσιμες πληροφορίες  όπως πόσα μέτρα απέχει η επόμενη στάση κ.ά (Το iBeacon είναι μια μέθοδος παροχής υπηρεσιών και πληροφοριών και η οποία εκτιμάται ιδιαίτερα από άτομα με προβλήματα όρασης.).Ενώ κάθε χρόνο πραγματοποιείται η εκδήλωση «Δείπνο στο σκοτάδι» για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις εμπειρίες και τις ανάγκες των ατόμων με προβλήματα όρασης.

Μάλιστα στη Φιλανδία,  τα άτομα με αναπηρία μπορούν να μιλήσουν από πριν με αρχιτέκτονες νέων έργων και να περιγράψουν τις ανάγκες τους ώστε αυτές να ληφθούν υπόψη εκ των προτέρων. Τέλος, ένα πολύ απλό και λογικό μέτρο είναι η μετάδοση των συνεδριάσεων των δημοτικών συμβουλίων στη νοηματική.

Όλα αυτά, απλά ή σύνθετα, πολυδάπανα ή φτηνά, είναι σημαντικά για όλους τους κατοίκους μία πόλης και κυρίως για τα άτομα με αναπηρία, με ιδιαίτερες ανάγκες, τους ηλικιωμένους. Αφού σε αρκετές από τις πόλεις μας, εδώ στην Κύπρο, οι μεταφορές και οι πληροφορίες γι’αυτές, δεν είναι προσβάσιμες για τα άτομα αυτά, και έως εκ τούτου δεν μπορούν να συμμετέχουν στην κοινότητα όπως όλοι οι άλλοι κάτοικοι

Οι πόλεις αυτές μπορούν να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση για τις δικές μας και τα άτομα που έχουν όραμα στην τοπική αυτοδιοίκηση να μελετήσουν τις πολιτικές τους και να τις προσαρμόσουν στις ανάγκες των πόλεων τους. Οι ανάγκες κάθε πόλης διαφέρουν όμως πρέπει να εισακουστούν οι ανάγκες όλων των πολιτών για να γίνουν οι πόλεις μας προσβάσιμες για όλους. 

Μια πόλη είναι προσβάσιμη όταν όλοι οι κάτοικοι μπορούν να ζουν σε αυτή και να χρησιμοποιούν όλα τα αντικείμενα και όλες τις υπηρεσίες χωρίς προβλήματα. Το Λουξεμβούργο βραβεύτηκε ως η προσβάσιμη πόλη της Ευρώπης το 2022!

Πηγές: European CommissionEurocitiesEU Social, https://www.ameaplus.gr/, https://e-thessalia.gr/h-poli-toy-loyxemvoyrgoy-i-nikitria-poli-toy-vraveioy-prosvasimis-polis-2022-eu-access-city-award/