Tag: άτομα με αναπηρία

ΤΗΣ ΣΙΜΩΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ*

Με αφορμή τις μισαναπηρικές θέσεις που εκφράστηκαν στον τύπο αλλά και τους ψίθυρους που υπάρχουν χρόνια τώρα σχετικά με τον ρόλο των γονέων των παιδιών με αναπηρία στην εκπαίδευσή τους, θεωρώ απαραίτητο να μοιραστώ μερικές απόψεις μου, οι οποίες στηρίζονται στη βιβλιογραφία. Αρχικά, η θέση ότι «οι γονείς των παιδιών με αναπηρία δεν αποδέχονται την αναπηρία του παιδιού τους» προκύπτει από μια μερίδα επαγγελματιών, οι οποίοι θεωρούν ότι το συμφέρον των παιδιών με αναπηρία δεν είναι αυτό που υποστηρίζουν οι γονείς των παιδιών με αναπηρία. Με αυτή τη θέση, συνδέεται και μια δεύτερη θέση, ότι «οι επαγγελματίες στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αξιολογούν τα παιδιά που θεωρούν ότι έχουν αναπηρία, χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών τους». Οι πιο πάνω θέσεις αποδεικνύουν ότι τα άτομα και τα οργανωμένα σύνολα που τις εκφράζουν προφορικά ή γραπτά δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τα δικαιώματα των παιδιών με αναπηρία και τον ρόλο των οικογενειών τους στην εκπαίδευση. Με αυτό τον τρόπο κατασκευάζουν τις έννοιες «καλός γονέας», «καλή επαγγελματική πρακτική» και «καλά προσαρμοσμένο παιδί» (Goodley, 2014), όπου «καλός γονέας» είναι ο γονέας που «αποδέχεται» την αναπηρία του παιδιού του και συναινεί στην αξιολόγησή του, «καλή επαγγελματική πρακτική» είναι η αξιολόγηση και «καλά προσαρμοσμένο παιδί» είναι αυτό που θα αξιολογηθεί και θα λάβει ειδική εκπαίδευση χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων του.

Αρχικά, όταν αναφερόμαστε στους γονείς των παιδιών με αναπηρία, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι είναι μια ανομοιογενής ομάδα ανθρώπων με διαφορετικές ταυτότητες (π.χ. φύλο, καταγωγή, μητρική γλώσσα, θρησκεία, αναπηρία, κτλ.), ρόλους (π.χ. γονέα, μονογονιού, συζύγου, συντρόφου, γιου/κόρης, φροντιστή/φροντίστριας) και πεποιθήσεις. Δεν μπορούμε να εκφράζουμε με τόση ευκολία γενικές κρίσεις για την ομάδα αυτή. Οι γονείς όλων των παιδιών μπορεί να είναι γονείς που προσπαθούν για το καλό των παιδιών τους, μπορεί να είναι και γονείς που τα «κακοποιούν». Μπορεί να είναι γονείς που ψάχνουν και την παραμικρή λεπτομέρεια στη νομοθεσία και στην παιδαγωγική επιστήμη για να αποφασίσουν τι είναι καλύτερο για το παιδί τους, μπορεί να και είναι γονείς που δεν ενδιαφέρονται ή δεν έχουν τις δεξιότητες να ψάξουν και αναμένουν από άλλους να τους καθοδηγήσουν. Ταυτόχρονα, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το να μεγαλώνεις ένα παιδί με αναπηρία είναι το ίδιο με το να μεγαλώνεις ένα παιδί χωρίς αναπηρία, αλλά είναι και διαφορετικό (Ryan & Runswick Cole, 2008). Η εμπειρία των γονέων των παιδιών με αναπηρία διαφέρει από αυτήν των γονέων των παιδιών χωρίς αναπηρία, αφού έρχονται αντιμέτωποι με ένα σύστημα πολιτικής και πρακτικής αλλά και μια κουλτούρα η οποία αποκλείει αντί να συμπεριλαμβάνει, βάζει εμπόδια αντί να τα αφαιρεί, θεωρεί ότι το σχολείο είναι για μερικά παιδιά και όχι για όλα (Καραγιάννη & Κουτσοκλένης, 2023, Symeonidou & Mavrou, 2020, Vlachou & Fyssa, 2016).

Σε κάθε περίπτωση, όταν αναφερόμαστε στους γονείς, θα πρέπει να σκεφτόμαστε πώς οι ταυτότητες και οι ρόλοι τους συνδέονται με τις πεποιθήσεις τους για την εκπαίδευση του παιδιού τους. Αν για παράδειγμα συζητάμε με μια μητέρα, η οποία είναι πολύτεκνη και κακοποιείται, μπορεί να κατανοεί ότι το παιδί της χρειάζεται αξιολόγηση αλλά αν το αναφέρει αυτό στον σύζυγό της, το μόνο που θα πετύχει είναι ένα νέο κύκλο βίας. Σε άλλη περίπτωση, αν οι γονείς έχουν απευθυνθεί σε πολλούς επαγγελματίες (ειδικής εκπαίδευσης, ψυχολόγους, γιατρούς, κτλ.) πριν ακόμα προταθεί από το σχολείο η ανάγκη για αξιολόγηση, μπορεί να διαφωνούν για λόγους που οι ίδιοι θεωρούν σημαντικούς (π.χ. θέλουν να αποφύγουν την ετικετοποίηση του παιδιού τους, την απόσυρση από την τάξη για στήριξη μέσω ειδικής εκπαίδευσης κτλ.) και προτιμούν να το στηρίζουν οι ίδιοι. Υπάρχει και η περίπτωση κατά την οποία μπορεί η αξιολόγηση να προτείνεται σε λανθασμένο χρόνο (π.χ. στο νηπιαγωγείο, ένα παιδί δεν κάθεται στην καρέκλα του για μισή ώρα και άρα προτείνεται στους γονείς αξιολόγηση) και με λανθασμένο τρόπο (π.χ. απειλή/προειδοποίηση ότι αν το παιδί δεν αξιολογηθεί, δεν θα έχει τη στήριξη που χρειάζεται). Οι γονείς, έρχονται αντιμέτωποι με «το δίλημμα της διαφοράς», σύμφωνα με το οποίο αν «επισημοποιηθεί» η «διαφορά» τότε θα το παιδί τους μπορεί να επωφεληθεί σε κάποιο βαθμό (ίσως με εύλογες προσαρμογές), αλλά ταυτόχρονα θα στιγματιστεί, ενώ αν δεν «επισημοποιηθεί» η «διαφορά» το παιδί τους μπορεί να μην επωφεληθεί στο έπακρο σε μαθησιακό επίπεδο, αλλά δεν θα στιγματιστεί (Graham et al., 2020).

Κατά δεύτερον, οι γονείς των παιδιών με αναπηρία έχουν όλα τα δικαιώματα που έχουν οι γονείς. Επομένως επιβάλλεται να δίνουν τη συγκατάθεσή τους για οτιδήποτε αφορά το παιδί τους, από το αν θα φωτογραφηθούν στο σχολείο, μέχρι το αν θα αξιολογηθεί από ομάδα ειδικών. Ιδιαίτερα για το θέμα της αξιολόγησης, η ισχύουσα νομοθεσία ένταξης, παρά τις στρεβλώσεις της, έχει φροντίσει να διασφαλίσει ότι οι γονείς δίνουν τη συγκατάθεσή τους για να αρχίσει η διαδικασία της αξιολόγησης, ενημερώνονται εκ των προτέρων για το πότε θα αξιολογηθεί το παιδί τους και έχουν το δικαίωμα να παρίστανται στις συναντήσεις αξιολόγησης, αλλά και να προσκομίζουν πληροφορίες κατά τη διαδικασία αξιολόγησης. Αυτό είναι απαραίτητο γιατί οι γονείς ζουν μαζί με το παιδί, άρα έχουν εικόνα για τις συμπεριφορές του στο σπίτι και σε άλλα πλαίσια, αλλά και για τις γνώσεις και δεξιότητές του. Επομένως, η παρουσία τους κατά την αξιολόγηση διασφαλίζει ότι θα μπορούν να εξηγήσουν το πώς το παιδί ανταποκρίνεται, θα γνωρίζουν σε ποια σημεία η συμπεριφορά του είναι διαφορετική εκτός συνθηκών αξιολόγησης και δίνει στο παιδί το αίσθημα της ασφάλειας σε μια διαδικασία η οποία απαιτεί τη συνεργασία με επαγγελματίες που δεν γνωρίζει πάντοτε εκ των προτέρων.

Αντί για μηδενιστικές κρίσεις που χαρακτηρίζουν αρνητικά τους γονείς και αντί της εισήγησης για αξιολόγηση χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων, αν πραγματικά θέλουμε να στηρίξουμε τα παιδιά, τα αιτήματα θα έπρεπε να είναι τα ακόλουθα:

• Μείωση του αριθμού των παιδιών στην τάξη
• Συνδιδασκαλία από δύο εκπαιδευτικούς (γενικό και ειδικό ή δύο γενικούς εκπαιδευτικούς)
• Αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων ώστε να επιτρέπουν τη διαφοροποιημένη διδασκαλία και αξιολόγηση
• Υποχρεωτική διαφοροποίηση της διδασκαλίας στη γενική τάξη
• Θεσμοθέτηση διαδικασιών που να στηρίζουν ολόπλευρα τα παιδιά και τις οικογένειές τους (στο σπίτι, στο σχολείο, σε θεραπείες που μπορεί να χρειάζονται)

Όλα τα πιο πάνω απαιτούν αλλαγή του ρόλου γενικών και ειδικών εκπαιδευτικών, επιμόρφωσή τους, ανακατανομή των οικονομικών πόρων και του τρόπου που προσφέρονται οι υπηρεσίες και μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό για αλλαγή.

Καταλήγοντας, οι γονείς των παιδιών με αναπηρία έχουν τις ίδιες πιθανότητες με τους γονείς των παιδιών χωρίς αναπηρία να γνωρίζουν πολύ καλά το παιδί τους επειδή το ζουν καθημερινά ή να μην παρατηρούν το παιδί τους όσο θα έπρεπε. Επίσης, οι γονείς των παιδιών με αναπηρία όπως επιλέγουν πώς θα χειριστούν το εκπαιδευτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του, ανάλογα με τις γνώσεις και τα βιώματά τους. Αν μετά την αξιολόγηση, το εκπαιδευτικό σύστημα έχει να προτείνει ένα «πακέτο» στήριξης (δηλ. ειδική εκπαίδευση εκτός τάξης), οι γονείς μπορεί να επιλέξουν να μην προχωρήσουν σε αξιολόγηση. Ακόμα και αν δώσουν τη συγκατάθεσή τους για αξιολόγηση, στη συνέχεια μπορεί να ζητούν ποιοτική εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμό και πλήρη πρόσβαση στο αναλυτικό πρόγραμμα, αλλά και πάλι μπορεί να θεωρηθούν παράλογοι γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι δεν έχουν αποδεχθεί το παιδί τους.

Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο, ο οποίος θα σταματήσει να υφίσταται, μόνο αν σκεφτούμε ότι τα παιδιά με αναπηρία πρέπει να στηρίζονται στο σχολείο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το ίδιο και οι οικογένειες.

Αναφορές

Goodley, D. (2014). Dis/ability studies. Theorising disablism and ableism. London: Routledge.

Graham, L., Medhurst, M., Tancredi, H., Spandagou, I. & Walton, E. (2020). Fundamental concepts of inclusive education. In L. Graham (Ed.). Inclusive education for the 21^st century (27-54). London: Routledge.

Ryan, S., & Runswick-Cole, K. (2008). Repositioning mothers: Mothers, disabled children and disability studies. Disability and Society, 23(3), 199–210.  

Symeonidou. S. & Mavrou. K. (2020). Problematising disabling discourses on the assessment and placement of learners with disabilities: can interdependence inform an alternative narrative for inclusion?, European Journal of Special Needs Education, 35(1), 70-84.

Vlachou, A. & Fyssa, A. (2016). ‘Inclusion in Practice’: Programme Practices in Mainstream Preschool Classrooms and Associations with Context and Teacher Characteristics. International Journal of Disability, Development and Education, 63(5), 529-544.

Καραγιάννη, Γ., & Κουτσοκλένης, Α. (2023). Σπουδές για την Αναπηρία και Παιδαγωγική της Ένταξης [Προπτυχιακό εγχειρίδιο]. Κάλλιπος: Ανοικτές Ακαδημαϊκές Εκδόσεις. http://dx.doi.org/10.57713/kallipos-226

*Αναπληρώτρια Καθηγήτρια

Πανεπιστήμιο Κύπρου

Aντιμέτωπη με ένα θλιβερό συμβάν, ήρθε η Οφθαλμολογική Κλινική του Νοσοκομείου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ΙΙΙ, όταν εξέτασε περιστατικό όπου παιδί διαγνώστηκε με σημαντική και μόνιμη απώλεια όρασης στο ένα μάτι λόγω εκτεταμένου εγκαύματος, εν ώρα παιχνιδιού.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ο ΟΚΥπΥ, το εν λόγω ατύχημα προκλήθηκε από laser pointer (φακό laser) που αγοράστηκαν από το διαδίκτυο. Τα παιδιά χρησιμοποιώντας τα, έμειναν να παρακολουθούν απευθείας τον φακό, κάτι το οποίο προκάλεσε πολλαπλά εγκαύματα αμφιβληστροειδούς, του χιτώνα που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού και περιέχει τα φωτοευαίσθητα κύτταρα, χάρη των οποίων βλέπουμε».

Σε αυτό το πλαίσιο ο ΟΚΥπΥ, καλεί άπαντες και κυρίως τους γονείς να ελέγχουν τόσο την καταλληλόλητα όσο και την χρήση των προϊόντων που έχουν τα παιδιά στην κατοχή τους. Συγκεκριμένα για τα παιχνίδια με λέιζερ, δεν πρέπει ποτέ να τα κοιτάζουμε απευθείας στα μάτια, να σημαδεύουμε με αυτά άλλα άτομα, καθρέφτες ή άλλες αντανακλαστικές επιφάνειες. Οι οδηγίες αυτές, όπως τονίζει ο Οργανισμός, αφορούν όλα τα παιχνίδια laser.

Επιπλέον όπως αναφέρει ο Οργανισμός, πρέπει το κοινό να είναι ιδιαίτερα προσεκτικό, καθώς σε περίπτωση τραυματισμού, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια διόρθωσης της ζημιάς, καθώς η ακτίνα των λείζερ παραμένει ισχυρή ακόμη και αν είναι πολλά μέτρα μακριά από την πηγή της.

Σε περίπτωση που διαπιστωθεί οτιδήποτε παρόμοιο που σχετίζεται με τα μάτια και την όραση των παιδιών παρακαλούμε επικοινωνήστε άμεσα με το Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών του ΟΚΥπΥ στο 112 ή επικοινωνήστε με την Οφθαλμολογική Κλινική του Νοσοκομείου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ΙΙΙ στο 22603550.

Η εφαρμογή Ablebook ανακοινώνει με χαρά τη νέα της συνεργασία με τα Mall of Cyprus και Mall of Engomi, εντάσσοντας τους χώρους τους στην πλατφόρμα της. Αυτή η συνεργασία στοχεύει στη διευκόλυνση της πρόσβασης και την παροχή πληροφοριών για άτομα με αναπηρία και άλλες ευάλωτες ομάδες.

Η Ablebook είναι μια καινοτόμος εφαρμογή σε Android και iOS συσκευές που στοχεύει στη βελτίωση της προσβασιμότητας και στην υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία και άλλων ευάλωτων ομάδων, προσφέροντας πληροφορίες και υπηρεσίες που διευκολύνουν την καθημερινότητά τους.

Τα Mall of Cyprus και Mall of Engomi προσφέρουν μια σειρά από προσβάσιμες υποδομές, όπως ειδικούς χώρους στάθμευσης κοντά στις εισόδους, ράμπες, προσβάσιμες τουαλέτες και άνετους χώρους για αμαξίδια. Μέσω της συνεργασίας αυτής, οι χρήστες της εφαρμογής Ablebook που επισκέπτονται τα συγκεκριμένα εμπορικά κέντρα μπορούν να ενημερώνονται για τις προσβάσιμες εγκαταστάσεις και να ζητούν βοήθεια, εάν χρειαστεί, από το αρμόδιο προσωπικό του εμπορικού κέντρου. Έτσι, διασφαλίζεται ότι όλοι οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν την εμπειρία των αγορών τους και τις στιγμές τους χωρίς εμπόδια.

Η συνεργασία μας με τα Mall of Cyprus και Mall of Engomi αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση μιας πιο ισότιμης και ανοιχτής κοινωνίας για όλους. Προσφέροντας εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που εξυπηρετούν τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, τα εμπορικά κέντρα συμβάλλουν θετικά στην κοινωνική πρόοδο και αλληλεγγύη.

Στην Έκθεση τονίζονται προβλήματα προσβασιμότητας, που κατέθεσε στο Γραφείο η Οργάνωση Παραπληγικών Κύπρο (ΟΠΑΚ) και αφορούν το νέο στάδιο Λεμεσού, αλλά και άλλα στάδια ποδοσφαίρου

Σε σειρά συστάσεων για την αντιστροφή της κατάστασης που επικρατεί στα στάδια ποδοσφαίρου σε σχέση με την προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρίες σ’ αυτά, προβαίνει σε ειδική Έκθεσή του του Γραφείο της Επιτρόπου Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μαρίας Στυλιανού – Λοττίδη. Στόχος, τόνίζεται, είναι να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα ούτως ώστε, τα άτομα με αναπηρίες να δύνανται να απολαμβάνουν ισότιμα και χωρίς οποιαδήποτε διάκριση τα αθλητικά δρώμενα, περιλαμβανομένων και των ποδοσφαιρικών αγώνων σε όλα τα στάδια ποδοσφαίρου.

Σύμφωνα με την Επίτροπο θα πρέπει να υπάρχουν :

· Χώροι στάθμευσης για άτομα με αναπηρίες, διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή, πλησίον της εισόδου του σταδίου και λήψη μέτρων ούτως ώστε να μην καταλαμβάνονται από άλλα μη δικαιούχα πρόσωπα.

· Επαρκής και αέναη αλυσίδα πρόσβασης από τον χώρο στάθμευσης μέχρι και τις θύρες του σταδίου, όπου θα πρέπει να υφίσταται κατάλληλα διαμορφωμένο και σε χαμηλότερο ύψος εκδοτήριο εισιτηρίων και σημείο εξυπηρέτησης για τα άτομα με αναπηρία που διακινούνται με τροχοκάθισμα, ως επίσης και ξεχωριστές προσβάσιμες μη περιστρεφόμενες θύρες εισόδου στο στάδιο.

· Απρόσκοπτη και χωρίς την παρεμβολή οποιαδήποτε εμποδίων μετακίνηση των ατόμων με αναπηρίες προς τις θέσεις τους εντός του σταδίου, καθώς και στους διαδρόμους και από/προς τα αναψυκτήρια και τους χώρους υγιεινής του σταδίου.

· Ειδικά διαμορφωμένες θέσεις για άτομα με αναπηρίες που θα διασφαλίζουν αντίστοιχη θέαση του αγωνιστικού χώρου με αυτήν που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι στο στάδιο. Στη βάση, δε, των προτύπων επαρκούς θέασης, το οπτικό πεδίο των ατόμων με αναπηρίες, ιδιαίτερα όσων ένεκα της φύσης της αναπηρίας τους παραμένουν καθήμενοι καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, θα πρέπει να παραμένει καθαρό και να μην επηρεάζεται απ’ οτιδήποτε.

· Σε κάθε, δε, περίπτωση, οι εν λόγω θέσεις, ως επίσης και οι χώροι υγιεινής και τα αναψυκτήρια, θα πρέπει να είναι διαθέσιμες στις κερκίδες όχι μόνο της γηπεδούχου αλλά και της φιλοξενούμενης ομάδας, ώστε τα άτομα με αναπηρίες να έχουν τη δυνατότητα, όπως και οι υπόλοιποι οπαδοί που προσέρχονται στο στάδιο, να επιλέγουν τη θέση τους καθώς και να παρακολουθούν τον αγώνα μαζί με τους οπαδούς/υποστηρικτές της ομάδας τους και να απολαμβάνουν την ίδια εμπειρία εντός του σταδίου χωρίς να νιώθουν με οποιοδήποτε τρόπο αποκλεισμένοι ή περιορισμένοι.

· Οι συγκεκριμένοι χώροι, οι οποίοι νοείται ότι θα πρέπει να παρέχουν προστασία από τις καιρικές συνθήκες, θα πρέπει να βρίσκονται τόσο στο πάνω μέρος των κερκίδων και στο πίσω μέρος των διαζωμάτων, όσο και κοντά στον αγωνιστικό χώρο, σε ψηλότερο όμως επίπεδο απ’ αυτόν για να διασφαλίζεται επαρκές οπτικό πεδίο. Περαιτέρω, θα πρέπει να παρέχουν εύκολη και επαρκή πρόσβαση προς τους χώρους υγιεινής και τα αναψυκτήρια, καθώς και προς τις θύρες εξόδου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης

· Ράμπες και ειδικά διαμορφωμένοι ανελκυστήρες για τους χρήστες τροχοκαθισμάτων ώστε να επιτρέπεται η πρόσβαση τους στις ανώτερες σειρές των κερκίδων και στους υπόλοιπους κοινόχρηστους χώρους.

· Στα υφιστάμενα στάδια και όπου είναι δύσκολη η εγκατάσταση κατάλληλου συμβατικού ανελκυστήρα, θα πρέπει να διατίθενται κατακόρυφες ανυψωτικές πλατφόρμες ή ανελκυστήρες σκάλας, για να διασφαλίζεται η πρόσβαση των ατόμων με αναπηρίες σε όλους τους βασικούς χώρους του σταδίου.

· Υπηρεσία ακουστικής περιγραφής του αγώνα για θεατές με οπτική αναπηρία ή βαρηκοΐα, η οποία δεν θα πρέπει να περιορίζεται σε προκαθορισμένο χώρο του σταδίου, αλλά να παρέχεται φορητό σύστημα σχολιασμού ακουστικής περιγραφής (μέσω ακουστικών) ώστε οι χρήστες της υπηρεσίας να δύνανται να επιλέγουν οι ίδιοι που επιθυμούν να καθίσουν για να είναι κοντά στους συγγενείς και φίλους τους και ανάμεσα στους φιλάθλους της ομάδας τους.

· Σε κάθε περίπτωση, οι συνοδοί των ατόμων με αναπηρίες, πέραν του ότι όπως επισημαίνει η αρμόδια Επιτροπή του ΟΗΕ, θα πρέπει να απαλλάσσονται από την υποχρέωση αγοράς εισιτηρίου, θα πρέπει να έχουν διαθέσιμη θέση πλησίον του ατόμου που συνοδεύουν, για την άμεση και έγκαιρη παροχή οποιασδήποτε στήριξης ή βοήθειας ενδέχεται να χρειαστεί το άτομο με αναπηρία, ιδιαίτερα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

· Καθορισμός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος με συγκεκριμένες προθεσμίες ούτως ώστε να εντοπιστούν και να καταγραφούν όλα τα υφιστάμενα εμπόδια στην προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρίες στα στάδια ποδοσφαίρου και να καταρτιστεί πλάνο για την υλοποίηση των αναγκαίων βελτιώσεων εντός καθορισμένου χρόνου.

Το Γραφείο της Επιτρόπου προέβη σε συστάσεις στον Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού (ΚΟΑ), στην Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) και στην Αρχή Αδειοδότησης Σταδίων για να τροχιοδρομήσουν τις αναγκαίες ενέργειες ούτως ώστε να είναι σε θέση τα άτομα με αναπηρίες να απολαμβάνουν χωρίς διάκριση πρόσβαση στις αθλητικές εγκαταστάσεις και ειδικότερα, στα στάδια ποδοσφαίρου που φιλοξενούν αγώνες Α΄ Κατηγορίας, σε ίση βάση με τους άλλους .

Στην Έκθεση τονίζονται προβλήματα προσβασιμότητας, που κατέθεσε στο Γραφείο η Οργάνωση Παραπληγικών Κύπρο (ΟΠΑΚ) και αφορούν το νέο στάδιο Λεμεσού, αλλά και άλλα στάδια ποδοσφαίρου στα οποία διεξάγονται ποδοσφαιρικοί αγώνες Α΄ Κατηγορίας.

Ανακοινώνουμε με χαρά την συνεργασία της McDonald’s με την εφαρμογή Ablebook, εντάσσοντας τα 23 εστιατόρια τους στην πλατφόρμα της. Αυτή η συνεργασία στοχεύει στη διευκόλυνση της πρόσβασης και την παροχή πληροφοριών για άτομα με αναπηρία και άλλες ευάλωτες ομάδες.

Η Ablebook είναι μια καινοτόμος εφαρμογή σε Android και iOS συσκευές που στοχεύει στη βελτίωση της προσβασιμότητας και στην υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία και άλλων ευάλωτων ομάδων, προσφέροντας πληροφορίες και υπηρεσίες που διευκολύνουν την καθημερινότητά τους.

Τα εστιατόρια McDonald’s προσφέρουν μια σειρά από προσβάσιμες υποδομές, όπως ειδικούς χώρους στάθμευσης κοντά στις εισόδους, ράμπες, προσβάσιμες τουαλέτες και άνετους χώρους για αμαξίδια. Μέσω της συνεργασίας αυτής, οι χρήστες της εφαρμογής Ablebook που επισκέπτονται τα εστιατόρια McDonald’s μπορούν να ενημερώνονται για τα προσβάσιμα εστιατόρια τους και να ζητούν βοήθεια, εάν χρειαστεί, από το αρμόδιο προσωπικό. Έτσι, διασφαλίζεται ότι όλοι οι πελάτες μπορούν να απολαύσουν το γεύμα τους και τις στιγμές τους χωρίς εμπόδια.

Η συνεργασία μας με τα εστιατόρια McDonald’s αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση μιας πιο ισότιμης και ανοιχτής κοινωνίας για όλους. Προσφέροντας εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που εξυπηρετούν τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, η McDonald’s συμβάλλει θετικά στην κοινωνική πρόοδο και αλληλεγγύη.

Το Κοινοβούλιο θα ψηφίσει επί της θέσπισης της πρώτης πανευρωπαϊκής κάρτας αναπηρίας και της κάρτας στάθμευσης για άτομα με αναπηρίες.

Οι νέοι κανόνες, οι οποίοι έχουν ήδη συμφωνηθεί με το Συμβούλιο, θα θεσπίσουν μια πανευρωπαϊκή κάρτα αναπηρίας, ώστε να διασφαλίζεται ότι τα άτομα με αναπηρία θα έχουν ίση πρόσβαση σε προνομιακούς όρους (π.χ. μειωμένα ή μηδενικά τέλη εισόδου, πρόσβαση κατά προτεραιότητα και πρόσβαση σε ειδικές θέσεις στάθμευσης) σε όλη την ΕΕ.

Επιπλέον, οι ευρωβουλευτές θα συζητήσουν την επέκταση των καρτών αναπηρίας και στάθμευσης της ΕΕ σε υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των αιτούντων άσυλο και των απάτριδων.

Και οι δύο κάρτες θα παρέχουν σχεδόν τους ίδιους όρους στους κατόχους τους, σε όσους τους συνοδεύουν και στα ζώα-βοηθούς τους, με τους μόνιμους κατοίκους της χώρας στην οποία βρίσκονται, όταν ταξιδεύουν για σύντομο χρονικό διάστημα.

Συζήτηση: Τρίτη 23 Απριλίου

Ψηφοφορία: Τετάρτη 24 Απριλίου

Διαδικασία: συνήθης νομοθετική διαδικασία, συμφωνία σε πρώτη ανάγνωση

Στην έγκριση της πρώτης Εθνικής Στρατηγικής και το Σχέδιο Δράσης για τον Αυτισμό προχώρησε σήμερα το Υπουργικό Συμβούλιο

Στην έγκριση της πρώτης Εθνικής Στρατηγικής και το Σχέδιο Δράσης για τον Αυτισμό, προχώρησε σήμερα το Υπουργικό Συμβούλιο, με την Υφυπουργό Κοινωνικής Πρόνοιας Μαριλένα Ευαγγέλου να τονίζει πως η εφαρμογή της στρατηγικής θα επιτρέψει στις αρχές να έχουν ολιστική αντιμετώπιση αλλά και την πραγματική εικόνα της αναπηρίας αυτής, η οποία παρουσιάζει αυξητικές τάσεις τόσο διεθνώς όσο και στην Κύπρο.

Σε δηλώσεις μετά τη συνεδρία του Υπουργικού Συμβουλίου, η κ. Ευαγγέλου είπε πως αρχίζει η δράση για την εφαρμογή της Στρατηγικής με μία από τις πρώτες δράσεις να αφορά στη δημιουργία εθνικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας για τον αυτισμό, καθώς και προγράμματα ενημέρωσης, κατάρτισης αναβάθμισης και επέκτασης των παρεχόμενων υπηρεσιών.

«Η σύσταση της εθνικής στρατηγικής και του σχεδίου δράσης για τον αυτισμό ξεχωριστά από τις υπόλοιπες αναπηρίες, κρίθηκαν αναγκαία καθώς υπάρχει αύξηση στις διαγνώσεις αυτισμού τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, αλλά και γιατί η διαταραχή του αυτιστικού φάσματος είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζεται από διαφορετικό σε κάθε περίπτωση βαθμό δυσκολίας με ποικίλα επίπεδα κα διαβάθμιση συμπτωμάτων αλλά και προκλήσεων», εξήγησε η κ. Ευαγγέλου.

Σύμφωνα με την κ. Ευαγγέλου, η Εθνική Στρατηγική και το Σχέδιο Δράσης για τον Αυτισμό 2024 – 2028 περιλαμβάνει 53 δράσεις κάτω από 7 θεματικούς πυλώνες ακολουθώντας την πορεία της ζωής ενός παιδιού, ενός ενήλικα με αυτισμό, δηλαδή την έρευνα, τον έγκαιρο εντοπισμό και τη διάγνωση, την υγεία και την θεραπευτική παρέμβαση, την έγκαιρη παιδική και οικογενειακή παρέμβαση, την εκπαίδευση, την κοινωνική προστασία και ανεξάρτητη διαβίωση, την εργασία και τη συμμετοχή στην ψυχαγωγία, στον πολιτισμό αλλά και στην κοινωνία.

Τόνισε ακόμη πως η σημασία της εθνικής στρατηγικής είναι ότι επιπλέον παρέχει τη δυνατότητα συγκέντρωσης όλων των υπηρεσιών σε σχέση με τον αυτισμό υπό την ομπρέλα της εθνικής στρατηγικής για καλύτερο συντονισμό των ενεργειών και ολιστική αντιμετώπιση των αναγκών αλλά και των προκλήσεων.

«Η δράση τώρα πλέον ξεκινά», συνέχισε, «για την υλοποίηση της στρατηγικής και του Σχεδίου Δράσης, πρώτο μέλημα μας είναι η συνέχιση της λειτουργίας της Εθνικής Επιτροπής την οποία θα συγκαλέσω πολύ σύντομα, η σύσταση μόνιμων υποεπιτροπών με τον συντονισμό του Τμήματος Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες του Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και η συστηματική συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων και ιδίως των οργανώσεων που εκπροσωπούν τα ίδια άτομα μα αυτισμό».

Όπως είπε, συντονιστικός φορέας της Εθνικής Στρατηγικής είναι το Υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας και σε αυτό συμμετέχουν και άλλα Υπουργεία, όπως είναι τα Υπουργεία Εργασίας, Υγείας, Παιδείας Μεταφορών και Οικονομικών.

Θέλουμε να έχουμε την πλήρη εικόνα στην Κύπρο

Ερωτηθείσα για τα περιστατικά αυτισμού, στην Κύπρο η κ. Ευαγγέλου είπε ότι σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας 1 στα 100 παιδιά ή ενήλικες διεθνώς διαγιγνώκονται με αυτισμό, ενώ στην Κύπρο τα καταγραμμένα στοιχεία του Τμήματος Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες κάνουν λόγο για 2.000 περιστατικά.

Σημείωσε ωστόσο ότι «ένας από τους λόγους της ανάγκης σύστασης αυτής της εθνικής στρατηγικής είναι να καταγραφεί η πραγματική εικόνα της κατάστασης στη χώρα «γιατί σαφώς το Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες του Υφυπουργεία έχει τα στοιχεία των ατόμων που αποτείνονται στο Τμήμα για τις παροχές ή τις υπηρεσίες που προσφέρει».

Άρα λοιπόν, είπε, ένας από τους στόχους της εθνικής στρατηγικής είναι να έχουμε την πραγματική εικόνα του αριθμού και όχι μόνο σε επίπεδο αριθμών αλλά και του τι παρέχεται στα άτομα αυτά σε επίπεδο υπηρεσιών, πώς ζουν, ποια είναι η θεραπεία που ακολουθούν, πώς είναι η ενσωμάτωση τους και ενεργοποίηση στο κοινωνικό σύνολο.

Η κ. Ευαγγέλου εξήγησε ακόμη ότι υπάρχει μεγάλη διαβάθμιση του φάσματος του αυτισμού με διαφορετικά συμπτώματα και ανάγκες και προκλήσεις που υπάρχουν. «Επομένως μπορεί να υπάρχουν άτομα που να μην νοιώθουν ότι χρειάζονται την παροχή στήριξης ή των υπηρεσιών. Όμως πρέπει να γνωρίζουμε την πραγματική εικόνα που υπάρχει», συμπλήρωσε.

«Πιστεύω προσωπικά ότι είναι περισσότεροι (τα άτομα με αυτισμό), το πόσοι περισσότεροι και γιατί δεν έχουν αποταθεί στις Υπηρεσίας Κοινωνικής Ενσωμάτωσης με Αναπηρίες μένει να αποδειχθεί στην πορεία», πρόσθεσε.

Σε αυτό το σημείο η κ. Ευαγγέλου είπε επίσης ότι «δεν ξεκινούμε από το μηδέν», καθώς υπάρχουν προγράμματα τα οποία απευθύνονται στα άτομα με αυτισμό και αναφέρθηκε στο πρόγραμμα Ακτίδα για άτομα με αυτισμό προσχολικής ηλικίας που παρεμβαίνει αμέσως μετά τη διάγνωση προσφέροντας στήριξη ψυχοκοινωνική και εκπαιδευτική τόσο προς τα ίδια άτομα με αυτισμό όσο και προς το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Έφερε ως παράδειγμα ότι μέσα από τη εθνική στρατηγική θα υπάρχουν συνεχείς εκπαιδεύσεις στη βάση όλων των νέων επιστημονικών δεδομένων για τους επαγγελματίες, όπως τους γιατρούς, παιδίατρους, τους εκπαιδευτικούς και νηπιαγωγούς στα σχολεία εκεί και όπου υπάρχουν παιδιά για την έγκαιρη διάγνωση του αυτισμού. «Γιατί έχει σημασία η έγκαιρη διάγνωση και η παρέμβαση, τόνισε.

Η κ. Ευαγγέλου είπε πως στο πλαίσιο της Στρατηγικής, προγραμματίζεται επίσης η διοργάνωση εθνικού συνεδρίου για τον αυτισμό το ερχόμενο φθινόπωρο, το οποίο θα καθιερωθεί κάθε χρόνο.

Πηγή: ΚΥΠΕ

Οι σοβαρές ελλείψεις στην προσβασιμότητα των ιστοσελίδων των μεγάλων ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων καθιστούν πολύ δύσκολη την ενημέρωση των ατόμων με αναπηρία για τις Ευρωεκλογές

Τα άτομα με αναπηρία αγνοήθηκαν σχεδόν εντελώς από τα πολιτικά κόμματα στις ιστοσελίδες τους ενόψει των εκλογών της ΕΕ, σύμφωνα με έκθεση που συντάχθηκε από το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (EDF) και το ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα Funka.

Η έκθεση ανέλυσε τις ιστοσελίδες των επτά κύριων ευρωπαϊκών πολιτικών οικογενειών – Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές, Ευρωπαίοι Πράσινοι, Ευρωπαϊκή Αριστερά και Ταυτότητα και Δημοκρατία.

Το βασικό συμπέρασμά της είναι ότι οι πολίτες με αναπηρία δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση στο περιεχόμενο και, ως εκ τούτου, δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι για την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας.

Σύμφωνα με τη μελέτη, τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα παραμελούν την υποχρέωσή τους να παρέχουν πληροφορίες σε όλους τους ψηφοφόρους, είτε έχουν συγκεκριμένες ανάγκες προσβασιμότητας είτε όχι. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργούν ένα εμπόδιο όχι μόνο για τα άτομα με αναπηρία αλλά και για την ίδια τη δημοκρατική διαδικασία. Τα δημοκρατικά μας συστήματα και οι πολιτικές μας διαδικασίες βασίζονται στο ότι οι πολίτες μπορούν να ψηφίσουν έχοντας ενημερωθεί. Ωστόσο, όπως φαίνεται σε αυτήν την έκθεση, τα πολιτικά κόμματα που ζητούν την ψήφο των περισσοτέρων των 100.000.000 ευρωπαίων με αναπηρία, αποτυγχάνουν σε μεγάλο βαθμό στο καθήκον τους να παρέχουν προσβάσιμες και αξιόπιστες πολιτικές πληροφορίες.

«Τα αποτελέσματα είναι πολύ απογοητευτικά, αλλά δεν προκαλούν έκπληξη – αντικατοπτρίζουν την εκτεταμένη έλλειψη προσοχής στην προσβασιμότητα των πληροφοριών στον πολιτικό κόσμο», δήλωσε ο πρόεδρος του EDF και της ΕΣΑμεΑ Ιωάννης Βαρδακαστάνης στο Euronews. 

Τα ευρήματα αυτά σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορεί επίσης να δείχνουν ότι τα εθνικά πολιτικά κόμματα αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις, σύμφωνα με το κεντρικό όργανο που εκπροσωπεί τα δικαιώματα 100 εκατομμυρίων ατόμων με αναπηρία στην ΕΕ, το EDF.

«Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να εγγυηθούν ότι η επικοινωνία τους είναι προσβάσιμη σε κάθε ψηφοφόρο – συμπεριλαμβανομένων των ψηφοφόρων με αναπηρία», πρόσθεσε ο κ. Βαρδακαστάνης.

Το κόμμα με τις χειρότερες επιδόσεις ήταν το ακροδεξιό Ταυτότητα και Δημοκρατία, περνώντας τέσσερα από τα επτά κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν για την αποτίμηση των ιστότοπων. Όλοι οι ιστότοποι που δοκιμάστηκαν πέρασαν το τεστ για αυτόματους υπότιτλους για βαρήκοους ή κωφούς χρήστες.

Το EDF καλεί τα πολιτικά κόμματα της ΕΕ και όλους τους πολιτικούς παράγοντες:

• Οι υπεύθυνοι ιστοσελίδων πρέπει να εκπαιδευτούν στις βασικές δεξιότητες για προσβάσιμη ψηφιακή ενημέρωση
• Να χρησιμοποιούν το ευρωπαϊκό πρότυπο για προσβάσιμες ΤΠΕ (EN301549) κατά την προμήθεια, το σχεδιασμό και την ανάπτυξη ψηφιακών διεπαφών. Το πρότυπο είναι δωρεάν.
• Να συμμετέχουν χρήστες με αναπηρία στο σχεδιασμό, την ανάπτυξη και τη δοκιμή ψηφιακών διασυνδέσεων, για να βεβαιωθείτε ότι λειτουργούν για όλους.

 Τέλος, ενθαρρύνουν όλους τους πολιτικούς παράγοντες να εμπλέξουν ουσιαστικά τις οργανώσεις των ατόμων με αναπηρία σύμφωνα με το επικαιροποιημένο σύνθημα του αναπηρικού κινήματος: «Τίποτα χωρίς εμάς».