
Η ζωή μου με το αναπηρικό αμαξίδιο…
Όταν ακούμε τη λέξη “παιδιά” φανταζόμαστε παιδιά να τρέχουν ανέμελα από δω κι από κει, και τα γέλια τους να ενώνονται με τον άνεμο. Υπάρχουν όμως και τα παιδιά, που χαμογελούν αλλά… έχουν δύο ρόδες για πόδια. Αυτά τα παιδιά που σε μια τρυφερή ηλικία καλούνται να συνειδητοποιήσουν πως δεν θα τρέχουν όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Υπήρξα και ’γω ένα από αυτά. Έτσι κι εγώ, όπως πολλά άτομα με αναπηρία, αναγκάστηκα να αναμετρηθώ με τις δυσκολίες που συνοδεύουν την εγκεφαλική παράλυση. Έχοντας γεννηθεί με αναπηρία, αναγκάστηκα να “μεγαλώσω” νωρίς. Η συνειδητοποίηση ότι τα πόδια μου δεν θα